49.ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Ο ΘΕΟ....,Η ΚΑΤΟΧΗ,Ο ΕΛΛΑΣ
Μια σύντομη ιστορία ενός Ανεμωτίσιου που πάλεψε για λευτεριά και ισότητα
Ο ΘΕΟ... ΛΛΗΣ γεννήθηκε το 1910 στη Μικρά Ασία από πατέρα Ανεμωτίσιο μετανάστη και μητέρα βέρα Μικρασιάτισσα .Σε ηλικία δώδεκα χρόνων ήλθε
στην Ανεμώτια με τον λεγόμενο διωγμό του 1922 και το ξεριζωμό των
Ελλήνων γηγενών και μεταναστών.Όταν έγινε τριάντα (30) χρόνων
παντρεύτηκε και έφυγε μαζί με άλλους συγχωριανούς του στο Ελληνοϊταλικό
μέτωπο.Μετά την κατάρρευσή του μετώπου γύρισε στην Ανεμώτια όπου βρήκε να έχει φύγει από τη ζωή η σύζυγός
του από φυματίωση που θέριζε την εποχή αυτή.Ήταν της οικογένειας Λασκαρίδη και θεία από τη μητέρα του του πρώην κοινοτάρχη του χωριού Νίκου Προβέτζα .Το 1941 όμως έρχεται και η γνωστή πείνα που εν πολλοίς οφειλόταν και
στους αποκλεισμούς των Άγγλων στη Μεσόγειο αλλά και στην καταστροφή της
παραγωγής του σταριού στη χώρα.Έτσι ο Θεο..λλης..φόρτωσε μια ποσότητα λάδι σε
μια γκαζολίνα (μικρό πετρελαιοκίνητο πλοιάριο) και έφυγε για τη Μακεδονία
προκειμένου να την ανταλάξει με λίγο στάρι για να μην λιμοκτονήσει η
οικογένειά του.Μόλις έφτασε όμως στη Μακεδονία η Γερμανική Διοίκηση
απέκλεισε όλους τους πλόες και έτσι ο Θεο..λλης.δεν μπορούσε να
γυρίσει πίσω.Στην απελπισία του πήγε στην Αξιούπολη του Νομού Κιλκίς όπου είχαν καταφύγει το 1922 συγγενείς του πρόσφυγες και η αδελφή του πατέρα του .Στην περιοχή αυτή
οι Γερμανοί ασκούσαν στους πολίτες μεγάλη πίεση για ένταξή τους στα
δοσιλογικά τάγματα ασφαλείας.Ο Θεο..λλης .όμως ήταν γνήσιος πατριώτης και
έτσι ακολούθησε άλλο δρόμο.Το δρόμο του βουνού στην περιοχή του Βερμίου του Πάϊκου και της Τζένας(Κοζούφ στα σλαβομακεδονικά) με πρώην αξιωματικούς.Eντάχθηκε στο Θρυλικό 30ο Σύνταγμα που ανήκε στη 10η Μεραρχία του ΕΛΑΣ με Διοικητή το Σαράντη Πρωτόπαππα που ήταν ο Καπετάν Κικίτσας.Σχετικό είναι το βιβλίο του Θ.Μητσόπουλου με τίτλο <<Το 30ο Σύνταγμα ΕΛΑΣ>>.Μαζί του στον αγώνα με την ομάδα του ανθυπολοχαγού του Ελληνικού Στρατού Σοφιανού.
Τρίτος από αριστερά; ο Καπετάν Κικίτσας
Πρώτος ο Μάρκος Βαφειάδης.
Πέμπτος από αριστερά ο Καπετάν Κικίτσας
σε σύσκεψη στο Βερολίνο ως μέλος της κυβερνησης
του ΔΣΕ (του βουνού).Τρίτος ο γιατρός
Πέτρος κόκκαλης.Επίσκεψη στο ανατολικό Βερολίνο
της Ρωσικής Διοίκησης λίγο πριν ανακηρυχτεί
ανεξάρτητο κράτος ως Ανατολική Γερμανία.
Οι γονείς του και η σύζυγός του τον αναζητούσαν αλλά τα ίχνη του είχαν χαθεί αφού προτεραιότητά του ήταν η πατρίδα.Η πείνα ήταν ο καθημερινός εφιάλτης όλων των ΕΑΜΙΤΩΝ πατριωτών.Κάθε μέρα έδιναν μάχη να κρατηθούν.Ο Θεο.. λλης έλαβε μέρος σε πολλές μάχες ενάντια στον κατακτητή αλλά και τους προδότες συνεργάτες των Γερμανών Ταγματασφαλίτες;.Σε μια από αυτές ανατινάχτηκε ένα τρένο στην περιοχή δράσης του στη Μακεδονία.Ο Βασίλης ήταν με το πολυβόλο του δίπλα στο τρένο και αναμετριόταν με τους Γερμανούς.Έδινε αγώνα εκ του σύνεγγυς βρίζοντας με φωνές τους Άγγλους συμμάχους που δρούσαν από απόσταση ασφαλείας καλώντας τους να συμμορφωθούν και να μην χτυπούν Έλληνες μαχητές.Όμως ο αγώνας του δεν τέλειωσε με την αποχώρηση των Γερμανών.Συνεχίστηκε από τις τάξεις του ΕΛΑΣ στο σχολείο του οποίου μυήθηκε στα νάματα της ισότητας και της εξουσίας του προλεταριάτου.
Μια αναφορά του γιού του στις δράσεις; του ήταν στην περιοχή της Τζένας. Όταν κάποιος Βασιλικός ανώτερος Αξιωματικός προσεγγίστηκε να συμμετάσχει στον αγώνα αυτός προτίμησε τα Τάγματα ασφαλείας.Η μονάδα του Βασίλη όταν πληροφορήθηκε το γεγονός πήγε στο σπίτι του να τον συλλάβει και να τον δικάσει δεν τον βρήκε εκεί πιθανά ειδοποιημένος.Οι Ελασίτες βρήκαν και πήραν ένα μουλάρι και ένα γουρούνι.Επίσης βρήκαν και ένα μαντήλι που το λυπήθηκαν να καεί με το σπίτι που το πυρπόλησαν.Έφυγαν πήγαν στο βουνό και στο χωριό Κούπα Παιονίας κοντά στο ύψωμα του ηρωϊκού Σκρά.
Έφαγαν το γουρούνι και το δέρμα του το έφτιαξαν τσαρούχια.Εκεί ήταν και ένας βλάχος που κρατούσε και κουνούσε ένα κοριτσάκι.Βγάζει ο Ελασίτης και δίνει το μαντήλι στο μωρό.Η συνέχεια είναι ότι ο κόσμος είναι μικρός και έτσι το κοριτσάκι αυτό αργότερα παντρεύτηκε τον ανεψιό του Βασίλη το Δημητράκη.
Στην ίδια ευρύτερη περιοχή άλλο επεισόδιο ήταν στα Γιαννιτσά όπου συνεπλάκησαν με τους Γερμανούς και τους Γερμανοτσολιάδες.Ήταν η γνωστή από την ιστορία Μάχη των Γιαννιτών.Ήταν μεσημέρι όταν έγινε η συμπλοκή .Κατά τη διάρκειά της οι αντάρτες είχαν και ένα πυροβόλο όπλο πολύ βαρύ.Ο διμοιρίτης πυροβολητής όμως; λιποψύχησε .Τότε ο Σοφιανός του έδωσε ένα μπάτσο λέγοντάς του ότι πρέπει να ντρέπεται ένας διμοιρίτης να τρέμει.Εδώ θα πεθάνουμε ρε του λέει και τον απομάκρυνε από το πυροβόλο που το ανέλαβε ο ίδιος και ο καπετάν Πέτρος έγινε προμηθευτής.Ένας τρίτος σωστό θεριό άρπαξε στον ώμο το πυροβόλο και το πήγε γρήγορα σε άλλη θέση δέκα μέτρα πιο πέρα.Ο Σοφιανός εδώ θέριζε τους Γερμανούς και Συνεργάτες τους ανελέητα.Εδώ επίσης ο Βασίλης έγινε μάρτυρας ενός απίστευτου επεισοδίου.Ήταν λέει ο γιός του διό αδέλφια αντάρτες μαζί με τον πατέρα μου.Ο Δημήτρης και ο Αντώνης, προσφυγόπουλα από τη Μικρασία.Ο ένας τραβούσε μαζί του και μια τεράστια χατζάρα. Έγινε ένας χαμός όταν ανακατεύτηκαν Γερμανοί,Έλληνες Ταγματασφαλίτες και Ελασίτες.Ο ένας αδελφός γυρίζει να πίσω του να ιδεί που είναι ο αδελφός του.Πίσω του όμως ήταν ένας Ταγματασφαλίτης χωριανός του ή κοντοχωριανός που μόλις τον γνώρισε τον σημάδεψε με το όπλο του και τον σκότωσε.Ο αδελφός του,διο μέτρα λεβέντης, σαν είδε το συμβάν χωρίς να υπολογίσει τον κίνδυνο τραβάει την κάμα ορμάει και ακολουθεί μια μακάβρια σκηνή που περιγράφει την τεράστια δύναμη από την πίκρα του για τον αδελφό του που η ορμή της καθήλωσε τον εκτελεστή του αδελφού του.
Σε άλλο περιστατικό η ομάδα των ΕΛΑΣΙΤΩΝ του Βασίλη ανιχνεύοντας τα ίχνη περιπόλου σε ένα στενό πέρασμα κατέλαβε θέσεις.Όταν πέρασαν οι Γερμανοί που ήταν περίπου 120 και άλλοι 100 Τάταροι μαζί τους ΟΙ Έλληνες αντάρτες τους; σκότωσαν όλους πλην ενός που τον κρέμασαν οι ίδιοι οι Γερμανοί γιατί δεν πίστεψαν ότι πολέμησε έντιμα.
Όταν στο πρώτο αντάρτικο ο ΕΛΑΣ συνθηκολόγησε με τη συνθήκη του Λιβάνου ο Βασίλης γύρισε στην Ανεμώτια. Ήταν τριάντα πέντε χρόνων,ασχολήθηκε με τη συστηματική γεωργία και περιορίστηκε στην οικογένειά του και στις αναμνήσεις του.Το αστυνομικό όμως κράτος που επιβλήθηκε στη χώρα των δηλώσεων μετάνοιας, δεν τον άφησε ποτέ ήσυχο.Στα παιδιά του π.χ. δεν έδωσε ποτέ ίσες ευκαιρίες.Ήταν για την τοπική αστυνομία πάντα ύποπτος Κ/Σ(Κομουνιστοσυμμορίτης) ενώ πολέμησε μόνο τους φασίστες και συνοδοιπόρους τους ταγματασφαλίτες συνεργάτες του κατακτητή.
Πρώτος ο Μάρκος Βαφειάδης.
Πέμπτος από αριστερά ο Καπετάν Κικίτσας
σε σύσκεψη στο Βερολίνο ως μέλος της κυβερνησης
του ΔΣΕ (του βουνού).Τρίτος ο γιατρός
Πέτρος κόκκαλης.Επίσκεψη στο ανατολικό Βερολίνο
της Ρωσικής Διοίκησης λίγο πριν ανακηρυχτεί
ανεξάρτητο κράτος ως Ανατολική Γερμανία.
Οι γονείς του και η σύζυγός του τον αναζητούσαν αλλά τα ίχνη του είχαν χαθεί αφού προτεραιότητά του ήταν η πατρίδα.Η πείνα ήταν ο καθημερινός εφιάλτης όλων των ΕΑΜΙΤΩΝ πατριωτών.Κάθε μέρα έδιναν μάχη να κρατηθούν.Ο Θεο.. λλης έλαβε μέρος σε πολλές μάχες ενάντια στον κατακτητή αλλά και τους προδότες συνεργάτες των Γερμανών Ταγματασφαλίτες;.Σε μια από αυτές ανατινάχτηκε ένα τρένο στην περιοχή δράσης του στη Μακεδονία.Ο Βασίλης ήταν με το πολυβόλο του δίπλα στο τρένο και αναμετριόταν με τους Γερμανούς.Έδινε αγώνα εκ του σύνεγγυς βρίζοντας με φωνές τους Άγγλους συμμάχους που δρούσαν από απόσταση ασφαλείας καλώντας τους να συμμορφωθούν και να μην χτυπούν Έλληνες μαχητές.Όμως ο αγώνας του δεν τέλειωσε με την αποχώρηση των Γερμανών.Συνεχίστηκε από τις τάξεις του ΕΛΑΣ στο σχολείο του οποίου μυήθηκε στα νάματα της ισότητας και της εξουσίας του προλεταριάτου.
Μια αναφορά του γιού του στις δράσεις; του ήταν στην περιοχή της Τζένας. Όταν κάποιος Βασιλικός ανώτερος Αξιωματικός προσεγγίστηκε να συμμετάσχει στον αγώνα αυτός προτίμησε τα Τάγματα ασφαλείας.Η μονάδα του Βασίλη όταν πληροφορήθηκε το γεγονός πήγε στο σπίτι του να τον συλλάβει και να τον δικάσει δεν τον βρήκε εκεί πιθανά ειδοποιημένος.Οι Ελασίτες βρήκαν και πήραν ένα μουλάρι και ένα γουρούνι.Επίσης βρήκαν και ένα μαντήλι που το λυπήθηκαν να καεί με το σπίτι που το πυρπόλησαν.Έφυγαν πήγαν στο βουνό και στο χωριό Κούπα Παιονίας κοντά στο ύψωμα του ηρωϊκού Σκρά.
Έφαγαν το γουρούνι και το δέρμα του το έφτιαξαν τσαρούχια.Εκεί ήταν και ένας βλάχος που κρατούσε και κουνούσε ένα κοριτσάκι.Βγάζει ο Ελασίτης και δίνει το μαντήλι στο μωρό.Η συνέχεια είναι ότι ο κόσμος είναι μικρός και έτσι το κοριτσάκι αυτό αργότερα παντρεύτηκε τον ανεψιό του Βασίλη το Δημητράκη.
Στην ίδια ευρύτερη περιοχή άλλο επεισόδιο ήταν στα Γιαννιτσά όπου συνεπλάκησαν με τους Γερμανούς και τους Γερμανοτσολιάδες.Ήταν η γνωστή από την ιστορία Μάχη των Γιαννιτών.Ήταν μεσημέρι όταν έγινε η συμπλοκή .Κατά τη διάρκειά της οι αντάρτες είχαν και ένα πυροβόλο όπλο πολύ βαρύ.Ο διμοιρίτης πυροβολητής όμως; λιποψύχησε .Τότε ο Σοφιανός του έδωσε ένα μπάτσο λέγοντάς του ότι πρέπει να ντρέπεται ένας διμοιρίτης να τρέμει.Εδώ θα πεθάνουμε ρε του λέει και τον απομάκρυνε από το πυροβόλο που το ανέλαβε ο ίδιος και ο καπετάν Πέτρος έγινε προμηθευτής.Ένας τρίτος σωστό θεριό άρπαξε στον ώμο το πυροβόλο και το πήγε γρήγορα σε άλλη θέση δέκα μέτρα πιο πέρα.Ο Σοφιανός εδώ θέριζε τους Γερμανούς και Συνεργάτες τους ανελέητα.Εδώ επίσης ο Βασίλης έγινε μάρτυρας ενός απίστευτου επεισοδίου.Ήταν λέει ο γιός του διό αδέλφια αντάρτες μαζί με τον πατέρα μου.Ο Δημήτρης και ο Αντώνης, προσφυγόπουλα από τη Μικρασία.Ο ένας τραβούσε μαζί του και μια τεράστια χατζάρα. Έγινε ένας χαμός όταν ανακατεύτηκαν Γερμανοί,Έλληνες Ταγματασφαλίτες και Ελασίτες.Ο ένας αδελφός γυρίζει να πίσω του να ιδεί που είναι ο αδελφός του.Πίσω του όμως ήταν ένας Ταγματασφαλίτης χωριανός του ή κοντοχωριανός που μόλις τον γνώρισε τον σημάδεψε με το όπλο του και τον σκότωσε.Ο αδελφός του,διο μέτρα λεβέντης, σαν είδε το συμβάν χωρίς να υπολογίσει τον κίνδυνο τραβάει την κάμα ορμάει και ακολουθεί μια μακάβρια σκηνή που περιγράφει την τεράστια δύναμη από την πίκρα του για τον αδελφό του που η ορμή της καθήλωσε τον εκτελεστή του αδελφού του.
Σε άλλο περιστατικό η ομάδα των ΕΛΑΣΙΤΩΝ του Βασίλη ανιχνεύοντας τα ίχνη περιπόλου σε ένα στενό πέρασμα κατέλαβε θέσεις.Όταν πέρασαν οι Γερμανοί που ήταν περίπου 120 και άλλοι 100 Τάταροι μαζί τους ΟΙ Έλληνες αντάρτες τους; σκότωσαν όλους πλην ενός που τον κρέμασαν οι ίδιοι οι Γερμανοί γιατί δεν πίστεψαν ότι πολέμησε έντιμα.
Όταν στο πρώτο αντάρτικο ο ΕΛΑΣ συνθηκολόγησε με τη συνθήκη του Λιβάνου ο Βασίλης γύρισε στην Ανεμώτια. Ήταν τριάντα πέντε χρόνων,ασχολήθηκε με τη συστηματική γεωργία και περιορίστηκε στην οικογένειά του και στις αναμνήσεις του.Το αστυνομικό όμως κράτος που επιβλήθηκε στη χώρα των δηλώσεων μετάνοιας, δεν τον άφησε ποτέ ήσυχο.Στα παιδιά του π.χ. δεν έδωσε ποτέ ίσες ευκαιρίες.Ήταν για την τοπική αστυνομία πάντα ύποπτος Κ/Σ(Κομουνιστοσυμμορίτης) ενώ πολέμησε μόνο τους φασίστες και συνοδοιπόρους τους ταγματασφαλίτες συνεργάτες του κατακτητή.
Έτσι τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν πολύ σκληρά για το Βασίλη που τα
έφερνε δύσκολα βόλτα όπως και για πολλούς άλλους Ανεμωτίσιους που
μεγάλος αριθμός τους ήταν οπαδοί της αριστεράς της μετεμφυλιακής
εποχής.Ήταν όμως μεθοδικός αγρότης,μειλίχιος άνθρωπος που σου ενέπνεε εμπιστοσύνη.
Ήταν τόσο συνεπής ιδεολόγος, που σαν χρειάστηκε ο γιός του να καταλάβει
κάποια ελκυστική δημόσια θέση εργασίας το 1968 δεν υπέκυψε στον
πειρασμό και δεν υπέβαλε τη δήλωση μετάνοιας που του ζήτησαν.
Στην ερώτηση που του έγινε όταν ζούσε αν είχαμε τη δυνατότητα να
εκδιώξουμε τους Γερμανούς με το αντάρτικο απάντησε .Αν είχαμε να φάμε
δεν θα είχαμε αφήσει κανένα Γερμανό ζωντανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου