16. ΠΟΙΗΣΗ
ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΕΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΕΤΡΕΣ
Μέσα στα μάτια σου έχτισα ένα όνειρο
με πολύχρωμες πεταλούδες,
αυτές που σέρνει ο αέρας του λυκόφωτου
για να στεφανώσει τις Νεράϊδες του Ποταμού.
Η μαγεία στιγμιαία,όσο το πέρασματης νυχτερίδας
που ερωτεύτηκε το γρύλο.
Το γρύλο που κρατά τη νύχτα ζωντανή,
ανικανοποίητη ,μονότονη,οριζόντια.
Τα μάτια σου τεράστιες φλογισμένες διαμαντόπετρες,
το βλέμμα σου πέρα απ'το γαλαξία.
Η σκέψη σου μετέωρη,απροσδιόριστη,θολή,
βαθιά όσο η άβυσσος ,μακριά όσο η ακτίνα του σύμπαντος.
Πώς να διαπεράσει ο νους μου την ομίχλη
για να ανιχνεύσω τον διάττοντα λογισμό σου.
Πως να κρατήσω το όνειρό μου ζωντανό
μέσα στους δύσβατους διαδρόμους της ψυχής σου.
Κι ο παφλασμός της θάλασσας αργός,αδιάκοπος,
σαρκαστική ενορχήστρωση της φύσης,
που διαφεντεύει τους χτύπους της καρδιάς σου
και τους μετουσιώνει σε Βαγκνερικούς ήχους αμηχανίας.
Παναγιώτης Γ.ΠαπαδέλληςΒόλος 23-9-2010
Τρίτο Βραβείο Διεθνούς διαγωνισμού της μη κερδοσκοπικής αστικής εταιρίας<<Διοτίμα και Μούσες>> στις 26-3-2013
ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΕΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΕΤΡΕΣ
Μέσα στα μάτια σου έχτισα ένα όνειρο
με πολύχρωμες πεταλούδες,
αυτές που σέρνει ο αέρας του λυκόφωτου
για να στεφανώσει τις Νεράϊδες του Ποταμού.
Η μαγεία στιγμιαία,όσο το πέρασματης νυχτερίδας
που ερωτεύτηκε το γρύλο.
Το γρύλο που κρατά τη νύχτα ζωντανή,
ανικανοποίητη ,μονότονη,οριζόντια.
Τα μάτια σου τεράστιες φλογισμένες διαμαντόπετρες,
το βλέμμα σου πέρα απ'το γαλαξία.
Η σκέψη σου μετέωρη,απροσδιόριστη,θολή,
βαθιά όσο η άβυσσος ,μακριά όσο η ακτίνα του σύμπαντος.
Πώς να διαπεράσει ο νους μου την ομίχλη
για να ανιχνεύσω τον διάττοντα λογισμό σου.
Πως να κρατήσω το όνειρό μου ζωντανό
μέσα στους δύσβατους διαδρόμους της ψυχής σου.
Κι ο παφλασμός της θάλασσας αργός,αδιάκοπος,
σαρκαστική ενορχήστρωση της φύσης,
που διαφεντεύει τους χτύπους της καρδιάς σου
και τους μετουσιώνει σε Βαγκνερικούς ήχους αμηχανίας.
Παναγιώτης Γ.ΠαπαδέλληςΒόλος 23-9-2010
Τρίτο Βραβείο Διεθνούς διαγωνισμού της μη κερδοσκοπικής αστικής εταιρίας<<Διοτίμα και Μούσες>> στις 26-3-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου