32. Ο ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΕΛΛΗΣ
O ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΕΛΛΗΣ
ΣΑΥΤΗ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ
ΤΩΝ 23 ΕΤΩΝ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ
Ο Γιώργος Σαράντου Παπαδέλλης (πατέρας μου) γεννήθηκε στην Ανεμώτια της Μυτιλήνης το 1907 ως Τούρκος πολίτης αφού το νησί ήταν υπόδουλο μέχρι το 1912.Τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο του χωριού και στη συνέχεια σπούδασε στο ημιγυμνάσιο της Βατούσας της ελεύθερης πια Ελλάδας.Από το σχολείο αυτό αποφοίτησε με άριστα .
Στη συνέχεια πήγε στη Χώρα (Μυτιλήνη)και σπούδασε σε σχολή λογιστικά..Σε ηλικία 16 περίπου ετών γύρω στο 1925 προσλήφθηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα τότε καταστήματα της αγοράς της πόλης με αποικιακά όπως λεγόταν τότε προϊόντα ,το μαγαζί της οικογένειας Σεφτελή που καταγόταν από το διπλανό μας χωριό τη Φίλια. Το κατάστημα ήταν στη διασταύρωση του δρόμου που περνά μπροστά απο τη Μητρόπολη (Άγιος Αθανάσιος,Άγιοι Θεόδωροι) και της Ερμού.Εκεί ο νεαρός έδειξε μεγάλο ζήλο και ικανότητες που εκτιμήθηκαν δεόντως από τους ιδιοκτήτες.Εδώ μπορώ να σημειώσω ότι ο ιδιοκτήτης του καταστήματος ήταν ο παπούς γνωστού ι αθλητικογράφου και εκφωνητή αγώνων που η μητέρα του Μαρία ήταν γειτόνισσά μου στα νειάτα της στο χωριό.Στο κατάστημά τους ερχόταν τακτικά ο γέρος της Δημοκρατίας ο Γεώργιος Παπανδρέου.Μάλιστα την εποχή αυτή βάφτισε και το γιό του αφεντικού το Γ.Σ., ένα εξαιρετικό άνθρωπο που σε κάποια στιγμή της ζωής μου περί το 1964 όντας φοιτητής μου φάνηκε και ιδιαίτερα χρήσιμος.
Ο νεαρός λοιπόν Γιώργος απέκτησε με τον Πολιτικό Παπανδρέου μεγάλη οικειότητα. Έτσι χωρίς να έχει επαφή με τον αθλητισμό τον προσέγγισαν οι παράγοντες της τότε ομάδας του Μυτιληναϊκού και τον παρακάλεσαν γύρω στο 1931 να μεταβεί στην Αθήνα ,να επισκευθεί το φίλο του τότε Υπουργό Αθλητισμού και Παιδείας (1930-1932) της Κυβέρνησης Ελευθερίου Βενιζέλου και να του ζητήσει να τους δώσει αθλητικό υλικό.Ο πατέρας μου, που ήταν τότε 24 ετών,πραγματοποίησε τη συνάντηση με τον Υπουργό και το υλικό που με εντολή του δόθηκε ήταν πλουσιοπάροχο για τα μέτρα της εποχής.Ειδοποίησε αμέσως με τηλεγράφημα ότι έρχεται με το θησαυρό που τον φόρτωσε στο πλοίο της γραμμής.Δεν φανταζόταν όμως αυτό που τον περίμενε.Η πόλη και η ομάδα του επεφύλαξαν τιμές πρωθυπουργού.Στην προκυμαία έπαιζε η μπάντα και κοπέλλες κρατούσαν λουλούδια για να ράνουν τον ήρωα .Ο ίδιος τα έχασε τη φορά αυτή μα άνοιξε ο δρόμος για νέες επαφές του με τον Παπανδρέου με νέα αιτήματα για το νησί .Τη νησί που ανέδειξε αυτόν τον γίγαντα της Δημοκρατίας που αν και Αχαιός διάλεξε τη Λέσβο για την πολιτική του σταδιοδρομία για πολλά χρόνια.
Τα χρόνια όμως που ακολούθησαν ήταν δύσκολα για τον ήρωά μας.Την περίοδο αυτή ο ανήσυχος νεαρός είχε αυτονομηθεί επαγγελματικά με τις γνώσεις που απέκτησε κοντά στους Σεφτελήδες και είχε ανοιχτεί στον τομέα της επιχειρηματικότητας με αντιπροσωπείες εταιριών.Για κάποια χρόνια είχε απογειωθεί και έγινε ένας σημερινός bon viveur του νησιού και περιζήτητος γαμπρός από τα καλλίτερα τζάκια του νησιού.Όμως τυχερή στάθηκε η σπουδασμένη στο ημιγυμνάσιο της Πέτρας μητέρα μου Λυσάνδρα αφού η τύχη αλλιώς τα λογάριασε.Ανασφάλιστα καΐκια φορτωμένα εμπόρευμα βούλιαξαν και μαζί τους παρέσυραν και τα μεγάλα όνειρά του.Τυχερή ήταν κι η Ανεμότια που τον είχε Γραμματέα και γενικό συμβουλάτορα για 35 χρόνια.
Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΕΛΛΗΣ
O ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΕΛΛΗΣ
ΣΑΥΤΗ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ
ΤΩΝ 23 ΕΤΩΝ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ
Ο Γιώργος Σαράντου Παπαδέλλης (πατέρας μου) γεννήθηκε στην Ανεμώτια της Μυτιλήνης το 1907 ως Τούρκος πολίτης αφού το νησί ήταν υπόδουλο μέχρι το 1912.Τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο του χωριού και στη συνέχεια σπούδασε στο ημιγυμνάσιο της Βατούσας της ελεύθερης πια Ελλάδας.Από το σχολείο αυτό αποφοίτησε με άριστα .
Στη συνέχεια πήγε στη Χώρα (Μυτιλήνη)και σπούδασε σε σχολή λογιστικά..Σε ηλικία 16 περίπου ετών γύρω στο 1925 προσλήφθηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα τότε καταστήματα της αγοράς της πόλης με αποικιακά όπως λεγόταν τότε προϊόντα ,το μαγαζί της οικογένειας Σεφτελή που καταγόταν από το διπλανό μας χωριό τη Φίλια. Το κατάστημα ήταν στη διασταύρωση του δρόμου που περνά μπροστά απο τη Μητρόπολη (Άγιος Αθανάσιος,Άγιοι Θεόδωροι) και της Ερμού.Εκεί ο νεαρός έδειξε μεγάλο ζήλο και ικανότητες που εκτιμήθηκαν δεόντως από τους ιδιοκτήτες.Εδώ μπορώ να σημειώσω ότι ο ιδιοκτήτης του καταστήματος ήταν ο παπούς γνωστού ι αθλητικογράφου και εκφωνητή αγώνων που η μητέρα του Μαρία ήταν γειτόνισσά μου στα νειάτα της στο χωριό.Στο κατάστημά τους ερχόταν τακτικά ο γέρος της Δημοκρατίας ο Γεώργιος Παπανδρέου.Μάλιστα την εποχή αυτή βάφτισε και το γιό του αφεντικού το Γ.Σ., ένα εξαιρετικό άνθρωπο που σε κάποια στιγμή της ζωής μου περί το 1964 όντας φοιτητής μου φάνηκε και ιδιαίτερα χρήσιμος.
Ο νεαρός λοιπόν Γιώργος απέκτησε με τον Πολιτικό Παπανδρέου μεγάλη οικειότητα. Έτσι χωρίς να έχει επαφή με τον αθλητισμό τον προσέγγισαν οι παράγοντες της τότε ομάδας του Μυτιληναϊκού και τον παρακάλεσαν γύρω στο 1931 να μεταβεί στην Αθήνα ,να επισκευθεί το φίλο του τότε Υπουργό Αθλητισμού και Παιδείας (1930-1932) της Κυβέρνησης Ελευθερίου Βενιζέλου και να του ζητήσει να τους δώσει αθλητικό υλικό.Ο πατέρας μου, που ήταν τότε 24 ετών,πραγματοποίησε τη συνάντηση με τον Υπουργό και το υλικό που με εντολή του δόθηκε ήταν πλουσιοπάροχο για τα μέτρα της εποχής.Ειδοποίησε αμέσως με τηλεγράφημα ότι έρχεται με το θησαυρό που τον φόρτωσε στο πλοίο της γραμμής.Δεν φανταζόταν όμως αυτό που τον περίμενε.Η πόλη και η ομάδα του επεφύλαξαν τιμές πρωθυπουργού.Στην προκυμαία έπαιζε η μπάντα και κοπέλλες κρατούσαν λουλούδια για να ράνουν τον ήρωα .Ο ίδιος τα έχασε τη φορά αυτή μα άνοιξε ο δρόμος για νέες επαφές του με τον Παπανδρέου με νέα αιτήματα για το νησί .Τη νησί που ανέδειξε αυτόν τον γίγαντα της Δημοκρατίας που αν και Αχαιός διάλεξε τη Λέσβο για την πολιτική του σταδιοδρομία για πολλά χρόνια.
Τα χρόνια όμως που ακολούθησαν ήταν δύσκολα για τον ήρωά μας.Την περίοδο αυτή ο ανήσυχος νεαρός είχε αυτονομηθεί επαγγελματικά με τις γνώσεις που απέκτησε κοντά στους Σεφτελήδες και είχε ανοιχτεί στον τομέα της επιχειρηματικότητας με αντιπροσωπείες εταιριών.Για κάποια χρόνια είχε απογειωθεί και έγινε ένας σημερινός bon viveur του νησιού και περιζήτητος γαμπρός από τα καλλίτερα τζάκια του νησιού.Όμως τυχερή στάθηκε η σπουδασμένη στο ημιγυμνάσιο της Πέτρας μητέρα μου Λυσάνδρα αφού η τύχη αλλιώς τα λογάριασε.Ανασφάλιστα καΐκια φορτωμένα εμπόρευμα βούλιαξαν και μαζί τους παρέσυραν και τα μεγάλα όνειρά του.Τυχερή ήταν κι η Ανεμότια που τον είχε Γραμματέα και γενικό συμβουλάτορα για 35 χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου