34.ΕΝΟΠΛΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΑΝΕΜΟΤΙΑ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΛΕΓΟΜΕΝΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

34.Ενοπλο επεισόδιο μεταξύ της χωροφυλακής και μελών του λεγόμενου Δημοκρατικού Στρατού στην Ανεμώτια του 1948.

 

                                         Ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΣ
                                         ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΝΑΘΑΝΑΗΛ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ
                                  ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΑΚΙ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ

                                 ΚΑΙ ΤΗΣ         ΛΥΣΑΝΔΡΑΣ ΠΑΠΑΔΕΛΛΗ.

                       

 ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

 Δεύτερος αριστερά ο Γιώγος Παπαδέλλης,Πέμπτος μπροστά ο παπα Βαγγέλης ,Πίσω του και αριστερά του ο Διάκος,Πρότελευταίος από τους πίσω ο ιδιοκτήτης του Γραφείου Τιμολέων Αίνιζλης.


         Την 17η Φλεβάρη του 1948 στην Ανεμώτια της Λέσβου ,το χωριό που γεννήθηκα την 1η Μαρτίου του 1944 και πήρα τις στοιχειώδεις μου γνώσεις στο Δημοτικό του Σχολείο  ο καιρός ήταν μουντός.Το κρύο  και η ψιλή βροχούλα που έπεφτε  έκαναν τις ψυχές των συγχωριανών μας μελαγχολικές

        Ήταν η εβδομάδα των Απόκρεω και πολλοί Ανεμωτίσιοι αντιμετώπιζαν μεγάλες δυσκολίες που απέρρεαν από τα ερείπια που άφησε η Ναζιστική κατοχή στη χώρα αλλά και ο εμφύλιος πόλεμος που τη διαδέχθηκε.

        Βρισκόμαστε στην περίοδο του <<δεύτερου αντάρτικου>> και παρά τα βάσανά τους οι χωρικοί οργάνωναν καρναβαλικές επιδρομές στα σπίτια με πολύ πρόχειρα μέσα.Ήταν μια διέξοδος στα αδιέξοδα της επόχής.Θυμάμαι ,λίγα χρόνια αργότερα  τη γιαγιά μου την Αναστασία Βέργου-Βλάμη να τρέχει νύχτα και να επισκέπτεται φιλικά της σπίτια με άλλες γυναίκες από τη γειτονιά της την <<Κούκλα>>τυλιγμένη με ένα σεντόνι παριστάνοντας το φάντασμα.

       Ο πατέρας μου ο Γιώργος Παπαδέλλης ,41 χρόνων τότε ήταν από το 1935 Γραμματέας της Κοινότητας και ο συνεργάτης  του με τον τίτλο του κλητήρα Κώστας Χατζηναθαναήλ στα 20 χρόνια του νέος υπάλληλος.

          Το γραφείο της Κοινότητας ,ένα διώροφο πέτρινο μικρό  κτίριο,ανήκε στην ιδιοκτησία του Τιμολέοντα Αίνιζλη μετανάστη στην Αμερική που επέστρεψε στο χωριό του και έκανε κάποιες κατασκευές από τις οικονομίες του.Το μικρό αυτό κτίριο ήταν κτισμένο για εκμετάλλευση,  με χρήση καταστήματος και γραφείου και βρίσκεται ακόμη δίπλα στην κατοικία και το πρώην παντοπωλείο του καλού οικογενειάρχη του Γιώργου Κουτρούπη πατέρα του Μεταλλειολόγου Μηχανικού Νίκου Κουτρούπη που γεννήθηκε το 1945.

          Αυτόν τον Κωστα Χατζηναθαναήλ τόσο εγώ όσο και τα άλλα αδέλφια μου τον βλέπαμε σαν τον πιό κοντινό μας άνθρωπο.Σαυτό βοηθούσε και η μικρή σχετικά ηλικία του.Από πέντε χρόνων παιδάκια μας μάθαινε να χρησιμοποιούμε  τη γραφομηχανή,να γράφουμε μικρές προτάσεις και πως να κάνουμε οικονομία στο χαρτί.Ο ίδιος όταν σημείωνε διάφορα πράγματα δεν άφηνε κανένα κενό μέρος στα χαρτιά του περιορίζοντας με καμπύλες γραμμές τα θέματά του.Τα γράμματά του παρόμοια  με του πατέρα μου όχι όμως το ίδιο καλλιγραφικά.Μια γραφή που την έφερε από τις σπουδές του ο πατέρας μου και είναι μοναδική.Αξίζει να τη μελετήσουν ειδικοί γραφολόγοι.

       Όλα όσα περιλαμβάνοντατ στο παρακάτω  κείμενο είναι προϊόν αφήγησης  που μου έκανε ο ίδιος ο Κώστας το καλοκαίρι του 2008, τον μήνα Αύγουστο, στο μπαλκονάκι του σπιτιού μας  στην Ανεμώτια.Βέβαια πολλά τα ενθυμούμαι και από τις πολλές φορές που τα άκουσα από τον ίδιο τον πατέρα μου όταν ζούσε.

        To τότε Γραφείο της Κοινότητος με την είσοδο αριστερά από το μηχανάκι
και μέσο της σκάλας  στον όροφο (με το καγκελωτό μπαλκόνι),όπου τα γραφεία Προέδρου,Γραμματέα και κλητήρα..

         Η ώρα ήταν 18.55 , διηγείται,και το Γραφείο της Κοινότητας ήταν ακόμη ανοιχτό.Μαζί με τους δύο υπαλλήλους ,τον πατέρα σου και εμένα,ήταν και τρία όργανα της χωροφυλακής που είχαν έλθει από το Σταθμό του Σκαλοχωρίου,του διπλανού χωριού.Ο Ενωμοτάρχης Σο.....νάς,και οι Χωροφύλακες Ηλ....κης και   Μι....κης.Εκείνο που θυμάμαι είναι το γεγονός ότι αυτός  ο Μιχ. ήταν ο πιο ψύχραιμος χωροφύλακας, ψυχωμένο θα τον έλεγα. Τους ρώτησε ο πατέρας σου αν θα μείνουν το βράδυ στο χωριό και αυτοί απάντησαν καταφατικά.Τότε απευθυνόμενος σε μένα μου λέει: Πήγαινε  και πες στη Λυσάνδρα(μητέρα μου) που ήταν στο σπίτι σας περίπου 60 μέτρα πιό πέρα από το γραφείο  και μετά την κεντρική πλατεία να ετοιμάσει κάτι να φάνε  οι χωροφύλακες.Πήρα λέει ο Κώστας μια γκαζόλαμπα που υπήρχε και ένα κουμάρι (σταμνί) για να το γεμίσω νερό.Ο πατέρας σου με σταματά και μου λέει:Μια και θα περάσεις από το μαγαζί (το παντοπωλείο του Θωμά Χατζηγιώργη)πάρε και δέκα τσιγάρα Νο 3 Παπαστράτου χύμα.Εδώ σημειώνω ότι τα τσιγάρα τότε ήταν σε στενόμακρες κούτες διαστάσεων περίπου 15Χ10Χ5 εκατοστά ,είχαν γύρω στα 100 τσιγάρα η κάθε μιά και σεδύο μάρκες κυρίως Έθνος και Παπαστράτου.
        To μαγαζί του Χατζηγιώργη συνεχίζει που ήταν στην παρακάτω γωνία και σε απόσταση καμιά τριανταριά μέτρα είχε γύρω γύρω και πάνω από τα παράθυρά του προστατευτικό τσίγκο.Από τον ήχο κυρίως καταλάβαινες ότι άρχισε να ψιλοβρέχει.Έφτασα  στη μητέρα σου και της είπα τα καθέκαστα.Εδώ σημειώνω ότι η μητέρα μου ήταν συνειθισμένη  σε τέτοια ξαφνικά,αφού όποιος κρατικός και όχι μόνο επισκέπτης ερχόταν στο χωριό ή θα φιλεβόταν  στο σπίτι ή όπως στην περίπτωσή μας ετοίμαζε κάτι και το έστελνε ή στο γραφείο ή στο καφενείο.
       Η μητέρα σου λοιπόν ετοίμασε αυγά και ψωμί Τα πήγα επάνω στο γραφείο μας και οι χωροφύλακες άρχισαν να τρώνε.Στη διαδρομή όμως από το σπίτι σας μέχρι το Κοινοτικό  Γραφείο βρήκα το Φραγκούλη το Λ..Τι θέλιν τσίρταν(j)(τί θέλουνε και ήρθαν εννοώντας τους χωροφύλακες) μου λέει.Θάρθου να πάρου του γράμμα μ  μου λέει.Στην πραγματικότητα;  είχε περιέργεια και ήθελε να μάθει γιατί ήρθε στο χωριό η χωροφυλακή.Τί θέλεις εσύ του λέω να έλθεις ?Εμείς λουγιαζουμι(δεν βλέπουμε την ώρα) να φύγουμι.Και του δίνω να κρατά το κουμάρι(στάμνα) με το νερό.
             Το Γραφείο ήταν ένα στενόμακρο δωμάτιο που στην ανατολική του πλευρά  είχε δύο παράθυρα το ένα από τα οποία ήταν ακριβώς απέναντι απο την ευθύγραμμη σκάλα ανόδου.Στη δυτική είχε δύο επίσης παράθυρα και στο κέντρο μπαλκονόπορτα.Στη δυτική αυτή πλευρά(πρόσοψη) είχε και ένα στενόμακρο μπαλκονάκι που στηριζόταν σε κιγκλιδωτό υποστήριγμα που παραμένει και σήμερα το ίδιο.
              Στη βόρεια πλευρά του δωματίου καθόταν ο πατέρας σου και απέναντι και πάνω απο τη σκάλα ήταν το γραφείο που χρησιμοποιούσε ο εκάστοτε πρόεδρος της Κοινότητας όποτε περνούσε.Τώρα εκεί καθόταν  ο ενωμοτάρχης Σω.........νάς.Ο Φραγκούλης στεκόταν  προς την ανατολική πλευρά κοντά στο στο παράθυρο της σκάλας που έβλεπε στον κάμπο.
          Ο πατέρας σου θυμάμαι ότι τη μέρα εκείνη φορούσε ένα αμάνικο πουλόβερ και ανήσυχος μου λέει.Έλα Κώστα να φύγουμε.Του απάντησα ότι ο Ενωμοτάρχης μου είπε να γράφω τα αποδεικτικά των κλήσεων.
        Απέξω ήταν 80-90 αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού που ο πατέρας σου τους είδε και τους άκουσε. Σύμφωνα δες με μαρτυρίες ο στόχος τους ήταν να αποκόψουν την τηλεφωνική σύνδεση του Κοινοτικού καταστήματος λόγω της παρουσίας στο διπλανό χωριό τη Φίλια Διμοιρίας Στρατού.Μπήκαν στο καφενείο όπου ήταν και ο παπάς του χωριού ο παπα-Βγγέλης Κεραμιδάς.Τους ρώτησαν αν υπήρχαν χωροφύλακες και αυτοί απάντησαν ότι δεν είδαν τέτοιο πράγμα.Τους πίστεψαν διότι ήταν παρών  ο παπάς και υπέθεσαν ότι δεν θα έλεγαν ψέματα.Ο παπάς όμως μάλλον δεν γνώριζε την παρουσία των αστυνομικών.
          Οι αντάρτες είχαν στήσει δύο μυδραλιοβόλα,ένα στη γωνία του δρόμου που οδηγεί στης Αιμιλίας Γιαννοπούλου ,του Γιώργου Νταή ,του Γιώργου του Καπετάνιου(Κουμπανιέρα) και ένα μπροστά στο καφενείο  του Ντέλιου του Προβέτζα και συγκεκριμένα εκεί όπου αργότερα ο Γιώργος Χατζηγνατίου(Μηχανικός) και η σύζυγός του Αγγελική αργότερα έχτισαν το σπίτι τους.
            Στη συνέχεια ο αρχηγός της ομάδας των ανταρτών Πε..........λλης ξεκίνησε να ανεβαίνει τα σκαλιά που οδηγούσαν στο γραφείο και βρέθηκε μπροστά σε απρόοπτο.Ο Ενωμοτάρχης με πιάνει  και με βάζει μπροστά του και φώναζε <<ελάτε δω βρε παιδιά>>.Τότε ο χωροφύλακας Μιχ. φώναξε.Τι τους θέλεις τους πούστηδες.Ο Πε......λλης έρριξε πάνω μας και με το μπάμ σβήνει η λάμπα από τα αέρια και τραυμάτισε  τον Ενωμοτάρχη.Ο πατέρας σου με το πρώτο μπάμ πήδηξε στο κενό.Ρίχνουνε με τα πιστόλια και ο Περ.....λλης και ο Μ...κης..Ο Περ.......έλλης τραυμάτισε στην παλάμη το Μιχ. και ο Μιχ. τον Πε........λλη στον ώμο.
       Απέναντι  από το γραφείο ήταν πολλοί αντάρτες .Ο Πε.......λλης φωνάζει :Eίναι αστυνομικοί βαράτε και κάψτε τους.Με το μπάμ άρχισαν να  πέφτουν οι σφαίρες βροχή.Επίσης έπεσαν και δύο χειροβομβίδες ,μια αμυντική και μια αμυντική κρότου .Οι θάνατοι αποφεύχθηκαν λόγω του ξύλινου πατώματος που τρύπησε  και τα βλήματα έφυγαν χαμηλά.Τραυματίστηκε και ο Φραγκούλης από την αμυντική χειροβομβίδα.
        Η μια από αυτές χτύπησε το μαγκάλι με τον πυρήνα της ελιάς που είχαμε για θέρμανση και ένα κομμάτι σίδερο με χτύπησε δίπλα στο μάτι.Τότε δίνω ένα σάλτο και βρίσκομαι δίπλα στο πίσω ανατολικό παράθυρο από το οποίο διέφυγε ο πατέρας σου.Απλώνω το χέρι και βρίσκω το παράθυρο ανοιχτό.Μέσα στον ορυμαγδό δεν ήξερα ότι ο πατέρας σου είχε διαφύγει από πίσω.Τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να κάνω και εγώ το ίδιο.Να πηδήξω ένα ύψος πάνω από τρία  με τέσσαρα μέτρα πάνω στη στέγη  του σταύλου της οικογένειας της Ρηνιώς Νταή.Ο Μι......κης έριχνε προς όλες τις κατευθύνσεις.
        Τότε ο χωροφύλακας Ηλ. μου λέει πήδα.Ο Φραγκούλης λέει :Bρε Κώστα από πίσω βλέπω αντάρτες.Πράγματι υπήρχαν  δύο αντάρτες που τους είδα σε μια λάμψη  αστραπής.Αυτοί μέσα στο χαλασμό δεν μας είδαν.Αφήνω το Φραγκούλη πηδάω, πέφτω,παίρνω μια τούμπα και προσγειώνομαι κοντά σε κάτι σύρραχτα(συνεχόμενα βραχάκια μηδαμινού ύψους) .Με βοήθησαν και οι κοπριές που υπήρχαν όπως επίσης και κάτι κλαδιά.Μετά πηδά και ο ένας χωροφύλακας από το παράθυρο της σκάλας  και βρίσκεται δίπλα μου.Παναγιώτη του λέω το διπλανό σπίτι είναι δικό μου (φιλικό) πάμε.Όχι μου λέει θα φύγω και από τότε τον έχασα.

 Το σάλτο έγινε από το αριστερό παράθυρο πάνω στα κεραμίδια  του υπόστεγου της οικογένειας Νταή και από εκεί κ'ατω στα βραχάκια μετις βουνιές(περιττώματα   και από εκεί χώθηκαν στο σπίτι.Υπήρχαν αντάρτες αλλά δεν τους άκουσαν από τη μεγάλη φασαρία
         Στη συνέχεια ακούγεται ο παπάς του χωριού να φωνάζει.<<Εδώ ο παπάς  του χωριού παραδοθείτε.
Ο Παναγιώτης έμαθα πως  πήγε προς το σπίτι του Στρατή του Κ. που ήταν αριστερός.Προσφέρθηκαν να τον βοηθήσουν αλλά ο Παναγιώτης δεν τους εμπιστεύθηκε και έφυγε προς το τζαμί ενώ ήθελε να πάει προς τον Άγιο Γεώργιο την φημισμένη εκκλησία του 17ου αιώνα.Πήγε στον Παναγιώτη τον Πρωτ. και αυτός του έδειξε το δρόμο για τον κάμπο.Όμως αντί για τον κάμπο έκανε λάθος και πήγε προς το Σχολείο.Ευτυχώς άκουσε τις ομιλίες και από το περιεχόμενό τους κατάλαβε ότι ήταν αντάρτες σκοποί.Έτσι έφυγε και σώθηκε.
      Εγώ σιγά-σιγά πηγαίνω στης Ρηνιώς Νταή.Είσαι μέσα στα αίματα  μου λέει.Εδώ είναι και ο Παπαδέλλης ο Γραμματέας μέσα στο γέρεβι (γκλαβανή).Ο αδελφός της Ρηνιώς ο Αριστογένης που ήταν ένας άνθρωπος αρκετά αθώος και που είχε και πολλά προβλήματα από ανίατη ασθένεια, καθόταν στο γονίδι (τζάκι).Σηκώνει ένα ξύλο από το πάτωμα η Ρηνιώ και με βάζει από κάτω.Έστρωσε και ένα χράμι να μη φαίνεται το άνοιγμα.
        Μέσα στην καταπακτή  που είχαμε κρυφτεί ακούγαμε τον άλλο αδελφό ,το Λιάκο ,να ροχαλίζει.Μη ροχαλίζεις βρε του έλεγε ο Αριστογένης  θα μας σφάξουνε και θα μου πάρουν και τη χλαίνη.Α,κα,κακ(επιφώνημα της ντόπιας ομιλίας)λέει ο Λιάκος ,αυτή την έχω εγώ για να στιπάζουμι(σκεπάζουμε).
           Μια χειροβομβίδα έσκασε μέσα στο σπίτι της Ρηνιώς Τότε ο πατέρας σου  ρώτησε ποιος ζει και ποιος πέθανε.Όμως τα παιδιά Λιάκος και Παναγιώτης ήταν καλά κρυμμένα. Έτσι δεν έπαθε κανένας τίποτα.Ο πατέρας σου είχε πάρει θέση κάτω από το τζάκι και εγώ στην άλλη άκρη.' Όταν μπήκε στο σπίτι ένας αντάρτης το πάτωμα που δεν ήταν σταθερό και σχεδόν ακουμπούσε  στο πάτωμα του γέρεβι δεν εύρισκε το κεφάλι μας. Ο αντάρτης μόλις είδε τον Αριστογένη, που ήταν σκεπασμένος με τη χλαίνη του (στρατιωτικό παλτώ πρασινοκίτρινου χρώματος),  ζητά να του τη δώσει. Όταν αυτός δεν προθυμοποιήθηκε λέγοντας α,κα,κακ ιγώ μαυτήν στσιπάζουμι τσι παγαίνου στα πρόβατα η αδελφή του του λέει να τη δώσει να τελειώνουμε Του την παίρνει και τη δίνει στον αντάρτη. Πριν μπει στο σπίτι ο αντάρτης ο Λιάκος ροχάλιζε και ο πατέρας σου του φώναζε:<<Πάψε βρε θα μας σκοτώσουν όλους>>.
      Τελικά ο ενωμοτάρχης και ο ένας χωροφύλακας ο Ηλ....κης παραδόθηκαν.Ο ενωμοτάρχης  τότε λέει :<<Είμαι ο ενωμοτάρχης Σοφ. δεν πείραξα κανένα>>Το ξέρουμε ότι είσαι σαπουνάς του λέει ο Πε......λλης άιντε μη φοβάσαι.Οι αντάρτες έβαλαν και ένα βαρέλι στη σκάλα ώστε όταν ακουστεί θόρυβος να ρίξουν.Ο Φραγκούλης που ξέμεινε επάνω φορούσε άρβυλα από λάστιχο και όπως ήταν κ.αι ψηλός αφού τσακμάκισε μια φορά έδωσε ένα πήδο και πέρασε πάνω απο το βαρέλι.Αμέσως δε πέρασε απέναντι στο σπίτι του Ντέλιου Προβέτζα που τον πήραν μέσα και τον περιποιήθηκαν.
        Αφού ηρέμησε η φάση των επιχειρήσεων το πρόβλημα των ανταρτών  ήταν ο χωροφύλακας Παναγιώτης.Έγινε στόχος τους γιατί ήταν σκληρός.Παράλληλα γύριζαν μέσα στο χωριό και ζητούσαν τρόφιμα.Το δε ευτράπελο της περίπτωσης όπως διηγείται ο Κώστας  ήταν ότι  ο Γ. Α. , γείτονάς μου  όταν τους είδε τους πέρασε για ακροδεξιούς(χίτες) και τους φοβήθηκε οπότε μεσα στη σύγχισή του λέει στους αντάρτες ψέμματα ,ότι κι αυτός χυτόπουλο ήταν.Κάποιος όμως από το χωριό μας ο Χρήστος ο Π.....ής., γνωστός κομμουνιστής που ήταν παρών, για να σώσει την κατάσταση τους είπε να τον αφήσουν γιατί είναι χαζός,ενώ ο νεαρός ήταν αρκετά μορφωμένος.Όμως, πάντα κατά τον Κώστα, ο Γ.....ος πήγαινε να πάρει τη θετή μητέρα του  από το σπίτι της Α. Γ.Έτσι οδήγησε τους αντάρτες άθελά του στο σπίτι της ευκατάστατης αυτής κυρίας με σπίτι ολόκληρο από πελεκητή πέτρα.Ήταν προϊόν της απόκτησης περιουσίας του άνδρα της στην Αφρική  .Η ίδια ήταν από τη Φίλια.Όταν οι αντάρτες είδαν τα καλά της της ζήτησαν και πήραν  πολλά εφόδια.
             Ένας από τους αντάρτες ο Χα.......νης, συνεχίζει ο Κώστας, πήγε στο σπίτι της μητέρας μου της Θέκλας.Είχε ψωμί η μάνα μου και ετοιμάστηκε να τους το δώσει.Ρωτάει τότε ο Χ........άνης έναν σύντροφό του  που ήταν Ανεμωτίσιος γιατί κλαίει.Αντί άλλης απάντησης του λέει ότι είναι πρώτη ξαδέλφη του Ευριπίδη του Χατζηγιώργη του γιατρού.Τότε του λέει μην πειράξετε τίποτε.Ο Χα........άνης και ο Ευριπίδης ήταν  συμφοιτητές στην Ιατρική Σχολή.Κατά τις τρείς μετά τα μεσάνυχτα συνεχίζει ο Κώστας ,ο Πε..........έλλης πήγε στη μάνα μου  και της λέει: Θεία μην κλαίς.Εγώ πήγα με τον αδελφό σου το Διάκο(Παρασκευάς Χατζηγεωργίου) (νονός του γράφοντος)και ο γιός σου δεν είναι πουθενά.Δεν είναι δηλαδή σκοτωμένος στους χώρους των επιχειρήσεων,άρα κάπου έχει κρυφτεί.Έφυγαν  από το σπίτι χωρίς να πειράξουν τίποτε λέγοντας χαιρετίσματα στον Ευριπίδη.Αφού πήραν από το χωριό και μερικά μουλάρια έφυγαν προς την Καλή Λαγκάδα.
           Εδώ σημειώνω ότι ο πατέρας μου Γιώργος Παπαδέλλης μετά από λίγα χρόνια έγινε και κουμπάρος του Αλ. αφού βάφτισε το γιό του Λ......η.Την εποχή αυτή όλοι φοβόντουσαν να κουμπαριάσουν με έναν αντάρτη και το παιδί μεγάλωνε.
            Έτσι όλοι οι κάτοικοι μετά την αναχώρηση των ανταρτών άρχισαν να ψάχνουν.Εμείς μείναμε όλη τη νύχτα εκεί.Το πρωΐ άκουσα τον πατέρα μου να φωνάζει Ρηνιώ ,Ρηνιώ.Τότε κατάλαβα ότι έληξε το επεισόδιο  οπότε βγήκαμε και φύγαμε .Μετά από λίγο ήλθαν οι υγειονομικές υπηρεσίες  και άρχισαν ανακρίσεις.Το γραφείο μας ρημαδιό.Γεμάτο τρύπες από θραύσματα που και σήμερα είναι εμφανείς.Τους αστυνομικούς τους άφησαν ελεύθερους αφού πήραν τα ρούχα τους και τους άφησαν με τα εσώρρουχα. Τους πήρε ο Χαράλαμπος Κο........άς,και τους πήγε στο σπίτι του Ιγνάτη του Γι......λου.Εκεί τους έντυσαν πρόχειρα  και τους πήγαν στην έδρα τους στο Σκαλοχώρι.
       Έτσι έληξε το επεισόδιο αυτό χωρίς ευτυχώς θύματα και οι συγχωριανοί μου συνέχισαν τη δύσκολη μεν, ήρεμη δε ζωή τους.








Υ.Γ. ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ.

     Σε κάποια συζήτηση που είχα το καλοκαίρι του 2013 στην Ανεμώτια με τη Βαγγελιώ Χατζημήτρου το γένος Στυλιανού και Σοφρωνίας Καραδουκάκη μου έδωσε μια συμπληρωματική μαρτυρία της βραδιάς αυτής .Μου είπε η Βαγγελιώ.Όπως γνωρίζετε το σπίτι της οικογένειάς μου είναι δίπλα στο σπίτι της Ρηνιώς.Εγώ ήμουν νέα κοπέλλα τότε και έμενα με τους γονείς μου.Κάποια στιγμή κάποιος χτύπησε δυνατά την εξοώπορτά μας.Άνοιξε ο πατέρας μου και βλέπει μπροστά του τον άνθρωπο που ο πατέρας μου τον είχε σχεδόν παραγιό.Όταν δε τον ρώτησε τι ήθελε τέτοια ώρα αφού ήταν 3 μετά τα μεσάνυχτα απάντησε ότι έψαχνε για έναν χωροφύλακα.Ήταν η περίπτωση του χωροφύλακα Παναγιώτη Ηλ. του ψυχωμένου που προείπαμε.Και στη συνέχεια μπαίνει μέσα στο σπίτι με άλλους αντάρτες και άρχισε να ψάχνει παντού.Αφού εξάντλησε όλες τις πιθανότητες ανεύερεσής του έφυγε .Έφυγε όμως με πολλές προμήθειες που τις πήρε από το υπογειο.Εγώ αμέσως μετά βγήκα στα καφενεία να δω τι συμβαίνει.Παράλληλα και η αδελφή μου η Αλίκη  ανησύχησε για τον άνδρα της το Λ. και βγήκε και αυτή να τον ψάξει.Είδαμε τους οπλισμένους άνδρες που μας έδωσαν εντολή να φύγουμε.Μάλιστα στην Αλίκη που ήταν πιο μακριά της έδωσαν και συνοδό .