4.ENAΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΜΑΡΑ

4.    ΕΝΑΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΛΟ ΜΑΣ ΤΟ ΘΟΔΩΡΗ
ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΜΑΣ ΕΦΥΓΕ.
ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ 
ΤΟΥ ΥΠΟΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Γ.ΠΑΠΑΔΕΛΛΗ


O ΘΟΔΩΡΗΣ

Πάει έφυγε κι' ο Θοδωρής

Ο πόνος μας είναι βουβός
κι'απείθαρχα τα δάκρυα που κατρακυλούν
πάνω στη φωτιά που άναψε το ζωντάνεμα
τόσων και τόσων αναμνήσεων.

Ένα αγριολούλουδο ήσουνα
γέννημα και φύτρα της Ανεμώτιας,
σαν κείνα που μαζεύαμε
στο γιορτάσι της πρωτομαγιάς στη Φλέγα.

Άνθισες,έβγαλες κλωνιά
μίσχους και παρακλάδια
και σα χειμώνιασ' ο καιρός
φτερούγισε η ψυχή σου.

Μα στ' αψηλά που βρίσκεσαι,
στο νέο σου ανεμοστέκι,
καλά αδελφέ μου να περνάς
και μείς ας σε θρηνούμε.

Όσα μαζί αγαπήσαμε
ξεχύνονται μπροστά σου
να βλέπεις ,ν' αφουγκράζεσαι
να χαίρεται η ψυχή σου.

Αριστερά σου το σχολειό,
η δημοσιά από κάτω,
γύρω τα ράχτα,τα βουνά,
οι αγριοσυκιές κι οι πρίνοι.

Η Ποταμιά,ο Αη Λιάς ,
τα πέτρινά μας σπίτια,
στο βάθος ολοπράσινος
ο κάμπος με τ' αμπέλια.

Να μη φοβάσαι αδελφέ
τις νύχτες του χειμώνα
γιατί ο αγέρας που αλυχτά
θα' μαστε εμείς οι φίλοι.

Οι φίλοι που ορκιζόμαστε
να έχουμε στην καρδιά μας,
το Θοδωρή που γύρισε
στη γη που τον εγέννα

Παναγιώτης Γ.Παπαδέλλης