73.Aυτό το ψωμί που κόβω-DYLAN TOMAS

AΥΤΟ ΤΟ ΨΩΜΙ ΠΟΥ ΚΟΒΩ

Αυτό το ψωμί που κομματιάζω ήταν κάποτε η βρώμη,

Aυτό το κρασί  πάνω σε ξένο κλήμα

Βυθίστηκε μέσα στον καρπό του.

Άνθρωπος κατά τη διάρκεια  της μέρας  ή άνεμος τη νύχτα

Ξάπλωσε τα; στάχια ,διέλυσε τη χαρά των σταφυλιών.

Κάποτε  σ’αυτό εδώ  το κρασί, το αίμα του καλοκαιριού

Περιπλανήθηκε μέσ'τη σάρκα που εγκλώβισε το κρασί,

Κάποτε μέσα σαυτό το ψωμί

Η βρώμη ήταν χαρούμενη  στον άνεμο.

Άνθρωπος  δάμασε τον ήλιο και τράβηξε  κάτω τον άνεμο .

Η σάρκα που κομματιάζετε ,αυτό το αίμα  που αφήνετε να τρέχει

Φέρνει ερημιά μέσα στη φλέβα

Εκεί όπου βρώμη και σταφύλι

Είναι γεννημένα  από αισθησιακή ρίζα και  σφρίγος.

Το κρασί μου  που πίνετε ,το ψωμί μου  που κομματιάζετε.