1.ΝΤΙΝΤΙΚΛΙΑ (Το
χόρευαν οι αδερφές Αλεξ. Ασλάνη & Χριστ. Χατζηναθαναήλ)
Να σε ζωγραφίσω θέλω μέσα στη παλάμη μου (δις)
για ν’ ανοίγω να σε βλέπω ω χρυσό κανάρι μου
αμάν Ντιντικλιά
Ντιντικλιά Ντιντικλιά θα σε κλέψω μια βραδιά
Ντιντικλιά Ντιντικλιά είσαι όλο τσαχπινιά
Στα ματάκια σου κοιμούμαι στα φρυδάκια σου ξυπνώ (δις)
και στ’ αγγελικό σ’ κορμάκι σκλάβος θε να πουληθώ
αμάν Ντιντικλιά
Ντιντικλιά Ντιντικλιά θα σε κλέψω μια βραδιά
Ντιντικλιά Ντιντικλιά είσαι όλο τσαχπινιά
Τα ματάκια σου μικρό μου χαμηλά κοιτάζουνε (δις)
σα γυρίσουν και με δούνε στη καρδιά με σφάζουνε
αμάν Ντιντικλιά
Ντιντικλιά Ντιντικλιά θα σε κλέψω μια βραδιά
Ντιντικλιά Ντιντικλιά είσαι όλο τσαχπινιά
Όταν πω για τ’ όνομα σου δεν το ξέρω το γιατί (δις)
κόβονται τα ήπατά μου κι καρδιά μου αδυνατεί
αμάν Ντιντικλιά
Ντιντικλιά Ντιντικλιά θα σε κλέψω μια βραδιά
Ντιντικλιά Ντιντικλιά είσαι όλο τσαχπινιά
Ήθελα να σ’ ανταμώσω να σου πω τα πάθη μου (δις)
να σου πω και τους καϋμούς μου να με κλαις αγάπη μου
αμάν Ντιντικλιά
Ντιντικλιά Ντιντικλιά θα σε κλέψω μια βραδιά
Ντιντικλιά Ντιντικλιά είσαι όλο τσαχπινιά
Ήθελα να σ’ ανταμώσω μ’ έπιασε ψιλή βροχή (δις)
μ’ έπιασε και το χαλάζι αχ αγάπη μου χρυσή
αμάν Ντιντικλιά
Ντιντικλιά Ντιντικλιά θα σε κλέψω μια βραδιά
Ντιντικλιά Ντιντικλιά είσαι όλο τσαχπινιά
Ας ερχόσουνα βρε ψεύτη κι ας γινόσουνα παπί (δις)
ρούχα είχα για ν’ αλλάξεις στρώμα για να κοιμηθείς
αμάν Ντιντικλιά
Ντιντικλιά Ντιντικλιά θα σε κλέψω μια βραδιά
Ντιντικλιά Ντιντικλιά είσαι όλο τσαχπινιά
Kαρσιλαμάς Αγίας Παρασκευής Λέσβου
2.Ο Παναγιώτης
Σήκω φύγε Παναγιώτη
πια μην κάθεσαι
η μαμά μου να σε διώξει
τ’απεφάσισε.
Πέντε χρόνια μ’ έχεις σκλάβα
και με τυραννάς
το κατάλαβα ρε μάγκα
πως δεν μ’ αγαπάς.
Μ’ άλλονε θα με παντρέψει
θα στεφανωθώ
και από σένα Παναγιώτη
θα λευτερωθώ.
Ο Κυνηγός
Κυνηγός που κυνηγούσε
σ'ένα δάσος μιά φορά
έτυχε να συναντήσει
μια μικρή καλογριά.
Καλογραία τ’ όνομά σου
τ’ όνομά σου επιθυμώ
ας το μάθω κι ας πεθάνω
μεσ’ το ερημοκκλήσι αυτό.
Τ’ όνομά μου δε στο λέω
γιατί θα με λυπηθείς
γιατί εσύ ήσουνα αιτία
καλογραία να με δεις
Πέντε και τριάντα πέντε
και πενήντα και οκτώ
όταν θέλεις να το μάθεις
τ’ όνομά μου είν’αυτό
Όπου δεις δυο κυπαρίσσια
και στη μέση ένα σταυρό
εκεί έχουνε θαμμένο
το μικρό το κυνηγό
Όπου δεις δυο κυπαρίσσια
και στη μέση μια ιτιά
εκεί έχουνε θαμμένη
τη μικρή καλογριά.
Το ποίημα είναι παραλλαγή του λαϊκού ποιήματος
από το χωριό Κερί της Ζακύνθου.Έχει μελοποιηθεί και
τραγουδιέται ως επταννησιακή καντάδα.
Tα κείμενα μου το παραχώρησε ευγενικά η κόρη
της αείμνηστης Σουσάνας ,η Μαρία Νικολάου Λασκαρίδη.
Την ευχαριστώ τόσο εγώ όσο και όσοι το διαβάσουν.
