56.TΑ KΛΑΠΙΑ

56.ΤΑ ΚΛΑΠΙΑ

     Τα κλάπια  ήταν παλιά ανδρικά παπούτσια  με πατημένο το πίσω μέρος τους(πάνω απο τη φτέρνα) έτσι που γινόταν παντόφλες.Το είδος αυτό το χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι για να κάνουν πρόχειρες εργασίες στην περίμετρο του σπιτιού τους,όπως κάποια επίσκεψη σε σταύλο,σε κουμάσι ,για σκούπισμα αυλής κ.λ.π.Χρησίμευαν όμως και για τον περιορισμό των κινήσεων των ορνίθων κυρίως για να αποφεύγεται η απαράδεκτη κοπή των φτερών τους.Έδεναν τα κλάπια με ένα σχοινί που στην άλλη άκρη του έδεναν το ένα πόδι της κότας. Αυτά γίνονταν πριν το 1955 που οι κότες κυκλοφορούσαν ελεύθερα μέσα στα σοκάκια του χωριού και τα θυμάμαι να μας επισκέπτονται και μέσα στα καφενεία ψάχνοντας για τροφή .Το 1955 όμως  πολλά χωριά όπως η  Ανεμώτια χαρακτηρίστηκαν ημιτουριστικά (τα υπόλοιπα ονομάστηκαν τουριστικά) και απαγορεύτηκαν τα κουμάσια και οι σταύλοι μέσα στον οικισμό.Έτσι μπορεί τα κλάπια να περιορίστηκαν,είναι όμως ακόμα σε χρήση.

55.O NTAΛΚΑΣ ΤΟΥ ΗΛΙΑ

Ο Νταλκάς του Ηλία

                  O Hλίας Καραδουκάκης αριστερά.Δεξιά ο αδελφός του Στέλιος
 

     Ο Ηλίας Καρ......κης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ανεμώτια.Στα νιάτα του ήταν τύπος αντισυμβατικός.Έτσι τις Κυριακές και τις γιορτές ντυνόταν με καθημερινά  ρούχα της δουλειάς όταν όλοι σχεδόν οι άλλοι φορούσαν τα Κυριακάτικά τους.Τη Δευτέρα όμως κουστουμαριζόταν και έβγαινε στα καφενεία.
Όταν ενηλικιώθηκε ερωτεύτηκε τη Θεο.....μια ψηλή κοπέλα του χωριού που ζούσε στην περιοχή <<κούκλα>> αλλά οι δικοί της λόγω των ιδιαιτεροτήτων του δεν τον ήθελαν για γαμπρό και δεν του την έδιναν.Μάλιστα τον στόλιζαν με τον επιτιμητικό τίτλο το <<καταφρόνιο>>. Έλεγαν π.χ. <<σιγά να μην τη δώσουμε σαυτό το καταφρόνιο>>Αυτόν δηλαδή τον τελευταίο,τον άξιο περιφρόνησης.
    Ο Ηλίας όμως συνέχιζε να κάνει καντάδες στις επάνω γειτονιές  κοντά στο σπίτι της Θεο....Συνέθεσε μάλιστα γιαυτό και ένα δίστιχο <<α να πάμε πα στ' αλώνια να μας δούν τα καταφρόνια>> που σήμαινε άντε να πάμε επάνω στα <<αλώνια>>(έτσι λέγεται η ευρύτερη περιοχή)να δουν εμάς τα καταφρόνια.
    Απελπισμένος ο ερωτοχτυπημένος Ηλίας έφυγε για την Αμερική όπου έζησε με το επίθετο Doukakis. Από εκεί συνέχιζε να θυμάται τον έρωτά του και σε όλα τα γράμματά του ρωτούσε τους οικείους του γι' αυτήν.
      Σε λίγο όμως χρονικό διάστημα ξέσπασε στην Ευρώπη ο Α! Παγκόσμιος Πόλεμος,ο Μεγάλος Πόλεμος όπως ονομάστηκε(1914-1918). Ο Ηλίας κατατάχθηκε στον Αμερικανικό Στρατό ως εθελοντής και έκανε ασφάλεια ζωής με εξαιρετικούς όρους σε περίπτωση θανάτου ή τραυματισμού του.Στάλθηκε στην Ευρώπη και πολέμησε στο πλευρό του Γαλλικού Στρατού, που ως γνωστόν ήταν ενταγμένος στη συμμαχία της ΑΝΤΑΝΤ,Την ΑΝΤΑΝΤ την αποτελούσαν χώρες όπως η Αγγλία,η Γαλλία,η Ιταλία,η Σερβία,η Αμερική  κ.α. και εν τέλει και η  Ελλάδα με επιμονή του Βενιζέλου. Εκεί στη Γαλλία έλαβε μέρος στην περίφημη μάχη του Βερντέν όπου η Γάλλοι κατατρόπωσαν τους Γερμανούς . Δυστυχώς  ο ερωτευμένος μας Ηλίας ήταν ο τελευταίος νεκρός της μάχης.Με το χαμό του ο αδελφός του εισέπραττε για χρόνια το σεβαστό ποσό  της ασφάλειας που είχε υπογράψει και είχε ένα καλό εισόδημα από το αποκληθέν <<καταφρόνιο>>,που απεδείχθη ένας ιδιαίτερος Ανεμωτίσιος  με τις ευαισθησίες του και τις αναζητήσεις της νιότης του.
     Σήμερα ο επισκέπτης του Νεκροταφείου των ηρωικώς πεσόντων της μάχης του Βερντέν θα δει το όνομά του γραμμένο σε μια απέριτη  μνημιακή πλάκα.Ο έρωτάς του όμως,η ψιλόλιγνη χωριατοπούλα, που την έζησα από πολύ κοντά στα νεανικά μου χρόνια ευτύχισε να ζήσει στο χωριό με έναν απλοϊκό γλυκό άνθρωπο μια καλή ζωή.

54.ΠΟΙΗΣΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Γ.ΠΑΠΑΔΕΛΛΗ << Η ΘΕΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΙΩ H MAMH>>

54.ΠΟΙΗΣΗ <<Η ΘΕΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΙΩ H MAMH>>

Πρώτη μέρα του μήνα Μάρτη.

Λίγο μετά το Μεσονύχτι

Ένα φανάρι γλιστρά και διαγράφει ασύμμετρες

Φωτεινές σκιές στο σκοτάδι.

Ο φανοκράτης κατεβαίνει με αγωνία μέσα από

Τα πέτρινα σοκάκια του χωριού που

Την ώρα αυτή υγραίνονται από μια διάφανη βροχούλα

Κάνοντας επικίνδυνους τους ντουσιμέδες του.

Κάπου,κάπου ακούγονται  ανάριοι

Οι ψίθυροι της νυχτερινής σιωπής που

Τους διακόπτει ένας απροσδιόριστος βήχας,

Ένα μουγκάνισμα από ένα νεαρό ταύρο 

Αλλά και η αγωνιώδης ερωτική διάθεση κάποιου

Απ’ τα πολλά γαϊδουράκια των χωρικών.

Μια κουκουβάγια  πετά με ξεφωνητά

Αφήνοντας το στέκι της στο κυπαρίσσι.

Μαζί της σχίζει   στα δύο τη νύχτα κι

Η θανατερή φωνή του ούτη που

Φωλιάζει στο εγκατειλημμένο απ΄την ανταλλαγή

Μουσουλμανικό Νεκροταφείο  .

Ού,ου,τ,ου,ου,τα,ου,ου,τ

Λίγο πιο κάτω απ’ την πλατεία με τα καφενεία

και το Παντοπωλείο,

Κοιμάται η θεία Δεσποινιώ η Ψαρούδαινα, η μαμή.

Ακούει το χτύπο της εξώπορτας

Και το <<ούι μωρή Δεσποινιώ>> και προβάλει

Να ιδεί ποιά γεννάει, αφού τέτοια ώρα

Ήταν η δική της ώρα ή η ώρα που μεταλάβαινε

Από τον παπά του χωριού κάποιος ετοιμοθάνατος..

Παίρνει αμέσως τον ανήφορο με βιάση,

Βάζει κάτω τις γνώσεις της και νάτος ακόμη ένας γιός.

Η θεία Δεσποινιώ ήταν  πρόσωπο ιερό

Και τα παιδιά που ξεγεννούσε ήταν και δικά της παιδιά.

Όταν μεγάλωσα και την συναντούσα στο χωριό

Της φιλούσα πάντα το χέρι και το ένοιωθα.

Τη σεβόμουν και την αγαπούσα αφού ήταν

Η πρώτη γυναίκα που αντίκρισα

Κατά την έξοδό μου από τον σκοτεινό μου,
Τον εννιάμηνο θάλαμο της αιωνιότητας της ζωής.

Και ήταν στα μάτια μου παρθενική η μορφή  της.

Πώς να μην αγαπήσεις μετά τις γυναίκες

Που στην όψη τους καθρεφτιζόταν η γαλήνια μορφή

Της θείας Δεσποινιώς της μαμής ?

Παναγιώτης Γ.Παπαδέλλης

Στόμιο Ιούλιος 2016

53.Ο Τάκης Κου.....ρης για το θησαυρό του Αττάλου στην Πέργαμο

          Ο πατέρας μου μου έλεγε ότι ο παππούς μου ήταν βοηθός στις αρχαιολογικές έρευνες στην Πέργαμο γύρω στα τέλη του 19ου αιώνα.Λόγω της πληθυσμιακής δε υπεροχής αλλά και των γνώσεων την όλη διαχείριση και τις συμφωνίες είχαν οι Έλληνες.Όταν όμως οι Τούρκοι άρχισαν τα κινήματα αυτή τη δραστηριότητα την πήραν από τους Έλληνες.Με την αλλαγή αυτή ήλθαν και οι Γερμανοι που τους έφεραν οι διαχρονικοί σύμμαχοί τους.Η συμφωνία ήταν τα αρχαιολογικά ευρήματα θα τα πάρουν οι Γερμανοί και τους θησαυρούς(χρυσά κ.λ.π.) οι Τούρκοι.Οι Γερμανοί ήξεραν ότι ένας λόφος ήταν το μαυσωλείο του Αττάλου.Έβαλαν έναν καθρέφτηκαι είδαν τον Άτταλο νεκρό .Έκαναν μια σταυρωτή τομή και έφτασαν στη νεκρική κλίνη όπου ο Άτταλος ήταν σαν μούμια.Όταν όμως ήλθε σε επαφή με φως οξυγόνο έγινε σκόνη.Το στεφάνι ήταν χρυσά; φύλλα βελανιδιάς και τα βελάνια(οι καρποί) από διαμάντια.

52.Η ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΛΕΣΒΙΑΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ << ΚΙΟΡΟΓΛΟΥ>>

       Μια φορά κι έναν καιρό,μέσα στην Τουρκοκρατία,ήταν ένας Τούρκος Αγάς που είχε μεγάλο σεκλέτι για τα άλογα κούρσας.Είχε αρκετά άλογα αναπαραγωγής  αλλά του έλειπε  μια φοράδα ράτσας.Ένας Έλληνας του έφερε ένα μικρό φοραδάκι . Μόλις το είδε θύμωσε τόσο πολύ,που  του λέει.Τι είναι αυτό που μου έφερες γκιαούρη.Τον πιάνει και τον τυφλώνει.Το παίρνει τότε ο γιος του Έλληνα και το βάζει σε ένα στάβλο (νταμ). Κλείνει όλες τις φωτεινές πηγές του στάβλου και αρχίζει να το ταΐζει εντατικά.Μέχρι στα πόδια του έβαλε στις οπλές λάσπη,που όταν ξεραινόταν απορροφούσε την υπερθέρμανση που προερχόταν  από την πολύ τροφή.Τέλος όταν το ζώο δυνάμωσε το καβάλησε πήγε στο σπίτι του Αγά και τον σκότωσε για εκδίκηση.