ΜΥΘΟΣ
3ος
Ο
ΠΡΩΤΕΣΙΛΑΟΣ ΚΑΙ Η ΛΑΟΔΑΜΕΙΑ
1.Πρόσωπα
και ονομασίες του μύθου
Πρωτεσίλαος.
Βασιλιάς
της Φθιώτιδας Αχαΐας. Είναι η περιοχή από τη Νέα Αγχίαλο, την αρχαία Φυλάκη, τον
Αλμυρό, τον Πτελεό και το Αχίλλειο χωριά της σημερινής Μαγνησίας.
Αχαιοί.
Η
μία από τις τέσσερις φυλές του Ελληνικού χώρου (Αχαιοί, Ίωνες, Αιολείς και Δωριείς).
Ελένη. Η πανέμορφη σύζυγος του Μενέλαου. Κόρη της Λήδας και του Tυνδάρεω βασιλέων της Σπάρτης. Οι
αρχαίοι Έλληνες τη θεωρούσαν κόρη του Δία και της Λήδας.H αρπαγή της από τον πρίγκηπα της Τροίας Πάρι, ήταν η
αφορμή του αιματηρού δεκαετούς πολέμου, που περιέγραψε ο Όμηρος στην Ιλιάδα.
Μενέλαος. Βασιλιάς της Σπάρτης, αδελφός
του Αγαμέμνονα και
σύζυγος της Ωραίας Ελένης. Πολέμησε στην Τροία
με το εκστρατευτικό σώμα των Ελληνικών πόλεων για να πάρει πίσω την αγαπημένη
του.
Λαοδάμεια.
Πριγκίπισσα
της Ιωλκού. Κόρη του βασιλιά Άκαστου και εγγονή του Πελία που παντρεύτηκε το
βασιλιά της Φθιώτιδας Αχαΐας της Θεσσαλίας.
Θέτιδα. Αρχηγός
των Νηριίδων, μητέρα του Αχιλλέα από την ένωση της με τον Δία. Η Θέτιδα
προσπάθησε χωρίς επιτυχία να τον κάνει τελείως αθάνατο. Αλλά θα γινόταν πιο δυνατός κι απ’ το Δία, που
ανησύχησε πολύ.
Έκτορας. Ο
αρχηγός των στρατευμάτων των Τρώων. Σκότωσε τον Πρωτεσίλαο μόλις πάτησε το πόδι
του στο έδαφος της Τροίας. Τον ίδιο τον σκότωσε ο Αχιλλέας.
Οδυσσέας. Βασιλιάς της Ιθάκης.
Γιός του Λαέρτη και πατέρας του Τηλέμαχου. Ήταν βασικός ήρωας στις μάχες της Τροίας.
Τιμωρήθηκε όμως για ασέβεια στους θεούς και έκανε δέκα
χρόνια να επιστρέψει στην Ιθάκη αφού πέρασε πολλές δοκιμασίες. Τελευταία αυτή
των μνηστήρων της γυναίκας του Κλυταιμνήστρας, που θεωρώντας τον νεκρό την
πολιορκούσαν για το θρόνο. Στην Ιλιάδα του Ομήρου θεωρείται αυτός που
μηχανεύτηκε τον Δούρειο Ίππο και έτσι αλώθηκε η Τροία.
Άδης. Ο κάτω κόσμος της αρχαιότητας. Εκεί που κατά την άποψη των αρχαίων κατέληγαν οι ψυχές μετά το θάνατο. Έτσι όμως λεγόταν και η
θεότητα που ήταν υπεύθυνη για τη λειτουργία του χώρου των νεκρών. Άλλη ονομασία
του ήταν ο θεός Πλούτωνας, αδελφός του Δία.
Περσεφόνη.
Ήταν κόρη της
θεάς Δήμητρας και του Δία. Ο Άδης (αναφερόμενος και Πλούτωνας)
την ερωτεύτηκε και την ζήτησε από τον Δία. Με τη βοήθειά του την απήγαγε στον
κάτω κόσμο.
Ερμής.
Ήταν ο αγγελιαφόρος των θεών. Ακόμη λειτουργούσε
και ως ψυχοπομπός που οδηγούσε τις ψυχές των νεκρών στον Άδη. Ήταν και προστάτης των κλεφτών, των
τυχερών παιχνιδιών και του εμπορίου. Πατέρας του ήταν ο Δίας και μητέρα του
η Μαία, μία από τις Πλειάδες,
2.Τοποθεσίες
Φθιώτιδα.
Στην
περίπτωσή μας εννοείται η περιοχή του οικισμού
Φυλάκης, Αλμυρού, Πτελεού της σημερινής Περιφερειακής ενότητας
Μαγνησίας κ.λπ.
Τροία. Η πατρίδα του Πάρι. Η Τροία αποτελεί τη μυθική πόλη,
που βρίσκεται στη σημερινή Βορειοδυτική Τουρκία, πολύ κοντά στα στενά του
Ελλησπόντου. Εκεί έγιναν οι περίφημες μάχες του Τρωικού Πολέμου, που
περιγράφονται στην Ιλιάδα του Ομήρου.
Θεσσαλία. Η σημερινή περιοχή της Κεντρικής Ελλάδας
Ιωλκός. Αρχαία πόλη της Θεσσαλίας στο σημερινό Βόλο
και στο μυχό του Παγασητικού κόλπου .Η αφετηρία της Αργοναυτικής εκστρατείας.
3.Ο
μύθος
Ο Πρωτεσίλαος, που ήτανε
Της Φθιώτιδας Βασιλιάς,
Ήταν κι αυτός των Αχαιών
Μέρος της στρατιάς.
Της στρατιάς, που κίνησε
Την Τροία να εκπορθήσει,
Κάποτε ο Πρωτεσίλαος
Την Ελένη είχε ποθήσει,
Κι ας διάλεξε το Μενέλαο,
Τώρα θα τον βοηθήσει.
Εξάλλου να την προσέχουνε
Είχανε ορκιστεί ,
Όσοι την ερωτεύτηκαν
Όποιον κι αν παντρευτεί.
Έτσι καλή οργάνωσε
Αρμάδα για την Τροία,
Σαράντα πλοία φύγανε
Από όλη τη Θεσσαλία.
Mέσ΄ το χαμό δεν ξέχασε
Να τρέξει να προφτάσει,
Τα μάτια που αγάπησε
Μην τύχει και τα χάσει.
Ήταν της Λαοδάμειας
Μιας λυγερής μικρούλας,
Του βασιλιά της Ιωλκού
Φρόνιμης πριγκιποπούλας.
Έτρεξε και τη ζήτησε
Με γάμο να την πάρει,
Ο γάμος έγινε με μιας
Λιγάκι πριν σαλπάρει.
Το σπίτι τους δεν πρόφτασε
Να το αποτελειώσει,
Έφυγε να’ ναι συνεπής
Στον όρκο που είχε δώσει.
Η Θέτιδα όμως πρόβλεψε
Πως θα’ ναι πρώτο θύμα,
Όποιος το πρώτο πάτημα
Θα κάνει μεσ’ την Τροία.
Ο Πρωτεσίλαος δεν ήθελε
Πρώτος, να κατεβεί,
Του Οδυσσέα η πονηριά
Του αφαίρεσε τη ζωή.
Πέταξε την ασπίδα του
Στη γη να μην πατήσει
Κι ο Πρωτεσίλαος ξοπίσω του
Θα τον ακολουθήσει.
Ο Έκτορας παραμόνευε
Κι έβγαλ’απ’το θηκάρι,
Το βέλος του, που ξάπλωσε
Νεκρό το παλληκάρι.
Σαν στην καλή του έφτασε
Η μαύρη πληροφορία,
Το κλάμα της την έσχιζε
Στα δυο τη Θεσσαλία.
Μεσ’ την απελπισία της
Με το κερί θα πλάσει,
Φτυστό τον Πρωτεσίλαο
Ποτέ μην τον ξεχάσει.
Του μίλαγε και έκλαιγε
Του σιγοτραγουδούσε,
Τη νύχτα όταν φύσαγε
Τον αγκάλιαζε, τον φιλούσε.
Στον Άδη ο Πρωτεσίλαος
Ποτέ δεν την ξεχνούσε
Κι ανάθεμα στους αυτουργούς
Έριχνε και μοιρολογούσε.
Η Περσεφόνη λύγισε
Κι άδεια θα του δώσει,
Μια μέρα με την αγάπη του
Στη γη να ανταμώσει.
Στη γη τον έφερε ο Ερμής
Μ’ όλες του τις αισθήσεις,
Μα το καλό ήταν μικρό,
Πρόσκαιρες οι συγκινήσεις.
Γιατί σαν αγκαλιάστηκαν
Και χόρτασαν φιλιά,
Ήλθε η στιγμή που θα’ μενε
Άδεια πάλι η αγκαλιά.
Αυτός όμως προσπάθησε
Να την παρηγορήσει,
Της έλεγε πόσο τρελά
Την είχε αγαπήσει.
Τότε αυτή δεν άντεξε
Το νέο χωρισμό,
Μ’ ένα μαχαίρι στην καρδιά
Φύγαν μαζί κι οι δυο.
Η πρόταση του Οδυσσέα να διαλέξει η Ελένη τον άνδρα που θα
παντρευτεί ,δείχνει τα δειλά προωθημένα βήματα ελευθερίας επιλογής
συντρόφων, χωρίς άνωθεν επιβολή, που συνήθως εμπεριέχει διαφόρων ειδών συμφέροντα.
Από την άλλη μεριά φαίνονται οι
μικρότητες στα πρόσωπα ακόμα και θεών,
που σε περίπτωση ανταγωνισμού δεν αφήνουν να γίνει ελεύθερη
και δίκαιη κρίση αλλά προκειμένου
να ικανοποιήσουν τη φιλαρέσκεια τους καταφεύγουν σε άνομες πράξεις, όπως
ο επηρεασμός με δωροδοκία των κριτών.
Δυστυχώς τέτοια μέσα τα μετέρχονται και
σήμερα πολλοί σε πολύ μεγάλο βαθμό .
