102.SAPPHO -ΣΑΠΦΩ Η ΕΡΕΣΙΑ -ΨΑΠΦΑ--YMEΝΑΙΟΣ-ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ-WEDDING SONG

 

WEDDING SONG-ΑΣΜΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ-ΥΜΕΝΑΙΟΣ-

ΣΑΠΦΩ-ΨΑΠΦΑ Η ΕΡΕΣΙΑ

POEM OF SAPPHO THE LESBIAN 

Popularized with rhyme-By Panagiotis Papadellis
Οn the Odysseas

Elitis restructure and attribution

Εκλαϊκευμένο με ομοιοκαταληξία
Από τον Παναγιώτη Γ. Παπαδέλλη

Του γάμου το τραγούδι αρχίστε το
Ο Άδωνις ο γλυκός πεθαίνει,
Πεθαίνει ω Κυθερεία μου κι εμείς
Να κάνουμ’ αλήθεια τι μας μένει.

Εμπρός ελάτε κορίτσια γρήγορα

Σκίστε τα ρούχα και τα στήθια

Χτυπάτε τα, όπως ο βοσκός πατά 

Τον υάκινθο επάνω στα βουνά. 

 

Κι συ τ’ όμορφο βλέπεις να κείτεται  

Στη γη το λουλούδι το πορφυρό. 

Νιότη,νιότη πού φεύγεις και μ’ αφήνεις 

Φεύγω, φεύγω πίσω πια δε γυρνώ. 

 

Γιομάτη  από χάρες η  όψη σου

Mέλι στάζουν ω νύφη τα μάτια σου,

Πλημμύρα η  παθιασμένη αγάπη.

Στ’ όμορφο μαγικό  πρόσωπο σου

 

Βλέπεις  η Αφροδίτη απ’ όλες 

Εσένα διάλεξε να δώσει χαρά, 

Χαίρε νυφούλα και συ ακριβέ 

Γαμπρέ μας να έχεις καλήν υγειά. 

 

Κι’ εμείς τα κορίτσια όλη τη νύχτα 

Εδώ, στο κατώφλι σου αγρυπνούμε 

Πολυαγαπημένε φίλε μας,

Τον έρωτα σου για να τραγουδούμε. 

 

Τον έρωτα  και της νύφης ψάλλουμε

Με τα στήθη τα μενεξεδιά,

Μα σήκω δες ότι ονειρεύτηκες 

Γάμος με φίλους γίνεται τώρα πια. 

 

Και να’ σου  το κορίτσι που’ θελες 

Δικό σου το’ χεις πια ο τυχερός, 

Με τι να σε μοιάσω εγώ γαμπρέ μου 

Α ναι μ’ ένα λυγερό κλαρί στο φως. 

 

Ο πατέρας είπε  να ζήσει η νύφη, 

Σαν κι αυτή στον κόσμο δεν’ είν’ καμιά,

Στο δίνουμε το κορίτσι μας γαμπρέ 

Κι ευχόμαστε να’ σαι πάντα καλά. 

 

Ξεχείλισ’ ο κρατήρας αμβροσία 

Κι ο Ερμής κερνούσε με σταμνί, 

Τους θεούς που εύχονταν  στο γαμπρό 

Κι υψώνοντας ποτήρια  έκαναν σπονδή. 

 

Του φύλακα τα πόδια εφτά οργιές 

Έξ’ απ’ των νιόνυμφων την πόρτα. 

Δέκα τσαγκάρηδες τα σανδάλια του 

Μάτωναν με  πέντε βοδιών τομάρια. 

 

Εμπρός τεχνίτες σηκώστε τη ψηλά

Της στέγης τη σκεπή, μπαίνει ο γαμπρός,

Πανύψηλος είναι, με τον Άρη μοιάζει

Κι’ απ’ όλους  τους θνητούς ο πιο τρανός. 

 

Όμως καλά εσείς των εννιά βοδιών

Τον κρατάτε  βασιλιάδες και γαμπροί,

Όπως το μήλο το γλυκό που βλέπεις

Να κοκκινίζει στην πιο ψηλή κορφή. 

 

Σκέφτεσαι μήπως λησμονήσανε

Να το κατεβάσουν οι  τρυγητές,

Όχι δεν το λησμόνησαν αυτοί

Αλλ’ ήτανε  στις πιο ψηλές κορφές.