70.MHN ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΗΡΕΜΑ ΜΕΣΑ ΣΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΝΥΧΤΑ
Μην πηγαίνεις ήρεμα σ’ αυτή την ωραία νύχτα,
Οι γέροντες πρέπει με κραυγές να αργοσβήνουν .
Οργή, οργή για το φως που τελειώνει.
Αν και οι σοφοί ξέρουν ότι στο τέλος τους περιμένει το
σκοτάδι,
Eπειδή οι λέξεις τους σκορπίστηκαν και δεν σπινθηρίζουν ,
Δε βαδίζουν ήρεμα προς αυτή τη όμορφη νύχτα.
Καλοί άνθρωποι ,στον τελευταίο κυματισμό τους ,κλαίνε για το
πόσο φως έχασαν
Με ασήμαντες πράξεις τους ,που θα ήταν χορός σε μια θαλερή αγκαλιά.
Οργή, οργή για στο φως που τελειώνει.
Δύστροποι που αγκαλιάστηκαν και τραγούδησαν τον ήλιο στο πέταγμά του,
Μετάνοιωσαν και θρηνούν, αλίμονο αργά πια , τώρα που πάει για τη δύση του και ,
Μετάνοιωσαν και θρηνούν, αλίμονο αργά πια , τώρα που πάει για τη δύση του και ,
Δε βαδίζουν ήρεμα προς αυτή την όμορφη νύχτα.
Άνθρωποι σοβαροί ,κοντά στη δύση τους ,που βλέπουν μα με σβησμένη
ματιά,
Τα τυφλά μάτια τους θα μπορούσαν να λαμπαδιάσουν σαν μετέωρα και να γίνουν
χαρωπά,
Οργή, οργή για το φως που τελειώνει.
Και συ, πατέρα μου, εκεί στα ύψη των στεναγμών,
Ευχή,κατάρα τώρα εκλιπαρώ με τα σκληρά σου δάκρια .
Ευχή,κατάρα τώρα εκλιπαρώ με τα σκληρά σου δάκρια .
Να μην πάς ήρεμα σ’ αυτή την όμορφη νύχτα.
Οργή, οργή για το φως που τελειώνει .