ΣΥΜΕΩΝ ΓΑΛΚΑ
Ο Συμεών Γ...α ήταν ένας νεαρός Ρωσικής
καταγωγής που έφτασε στην Ελλάδα το 1912 με την ψυχή στο στόμα .Πρέπει να ήταν
τότε γύρω στα 15 του χρόνια. Γιός
στρατιωτικού του Ρωσικού Στρατού που διώχθηκε το νέο Σοβιετικό καθεστώς του 1917. Τον έβγαλε
κάποιο καΐκι στη στεριά στη Σκάλα της Καλλονής από όπου τον παρέλαβε και
τον περιέθαλψε ο Τζ…….ρης ο Ανεμωτίσιος
που βρέθηκε στη Σκάλα Καλλονής. Έτσι ο
Συμεών εγκαταστάθηκε στην Ανεμώτια και
ζούσε με την οικογένεια του σωτήρα του. Ο Τζινιέρης ήταν πατέρας τεσσάρων κοριτσιών και δύο αγοριών.Επειδή
όμως πέθανε νωρίς τα ηνία της
οικογένειας τα ανέλαβε αυτός που φρόντισε να παντρέψει και τα τέσσερα κορίτσια της. Στη συνέχεια τον πήρε και ζούσαν μαζί ο θείος μου Ηλίας Β…..ης με τη θεία Π….νη στο σπίτι τους στην <<Κούκλα.>>. Ήταν
ακριβώς απέναντι από το σπίτι της γιαγιάς μου Αναστασίας συζ. Π…..ή Β….η ,εκεί
όπου γεννήθηκα και εγώ και έζησα περίπου ένα χρόνο. Θυμάμαι όμως ότι ο Συμεών
δεν έμενε όλο το χρόνο στο θείο Ηλία παρά μόνο τους χειμερινούς μήνες που έκανε
πολύ κρύο. Τον υπόλοιπο καιρό ζούσε με το κοπάδι του στην Νταγαμή στη θέση
<< Καρύδι>>.
Θυμάμαι επίσης ότι ήταν ένας πολύ γλυκός άνθρωπος που κατέβαινε στο καφενείο
και καθόταν αμίλητος δίπλα σε αυτούς που έπαιζαν χαρτιά η τάβλι. Ήταν Χριστιανός
Ορθόδοξος τακτικός αναγνώστης της έκδοσης της εκκλησίας <<η φωνή του
κυρίου>>. Η ζωή του χάλασε όταν οι προστάτες του Ηλίας και Π…….η Βλάμη πήγαν για δύο-τρία χρόνια στην Αμερική κοντά στα δύο αδέλφια της
θείας . Ο Συμεών είχε λένε κάποιο κρύωμα και για να το καταπολεμήσει έπινε
πετρέλαιο. Πέθανε σε ηλικία περίπου 66 ετών το 1963. Άλλοι λένε ότι ήταν τρόπος
αυτοκτονίας από θλίψη που έχασε πια τους συντρόφους του. Έτσι έφυγε από τη ζωή ένας άγνωστος περιπλανώμενος καλοκάγαθος άνθρωπος που η φύτρα του και οι
συνθήκες που τον έφεραν στην Ελλάδα όπως και η τύχη της οικογένειάς του στη
Ρωσία ήταν άγνωστες.
Tυχαία ένας φίλος μου και συνάδελφος στις 16 Σεπτεμβρίου 2017 είχε
πληροφορηθεί τα γεγονότα με τους Ρώσους πρόσφυγες την περίοδο 1919-1920 που
αποβιβάστηκαν στη Λήμνο και μου
διηγήθηκε για τις επισκέψεις Ρώσων πολιτών στο νησί όπου ζητούν πληροφορίες για
συγγενείς τους.
Επισκέφθηκα την
ηλεκτρονική εφημερίδα LemnosReport.gr και
στο άρθρο της με τίτλο Ρωσία –Λήμνος:Μύθος και Ιστορία βρήκα το παρακάτω τμήμα
του κειμένου του Κ.Σκούρα.Γράφει ο παραπάνω συντάκτης:
<< Οι τελευταίοι Κοζάκοι αποβιβάστηκαν στη
Λήμνο, το Νοέμβριο του 1920. Οι εξόριστοι ήρθαν στο νησί μαζί με τις
οικογένειές τους και έμειναν στη Λήμνο μέχρι το Δεκέμβρη του 1921. Οι πρόσφυγες
είχαν φέρει μαζί τους ότι με κόπο κατάφεραν να διασώσουν από τους μπολσεβίκους.
Από το Μάρτιο του 1920 έως και το Δεκέμβριο του 1921 πέθαναν στη Λήμνο 350
περίπου Ρώσοι. Ανάμεσα τους ήταν και 82 παιδιά. Οι πιο πολλοί ενταφιάστηκαν στο
Πορτιανού, στη θέση Πούντα ενώ 29 άτομα
ενταφιάστηκαν στο συμμαχικό νεκροταφείο στο Μούδρο. Οι Ρώσοι που ήρθαν στη
Λήμνο τα τελευταία χρόνια, βρήκαν το νεκροταφείο των Κοζάκων, περιέφραξαν το
χώρο κι έστησαν στο σημείο του νεκροταφείου, ένα μεγάλο άσπρο μαρμάρινο σταυρό>>.
Έστειλα μήνυμα στην εφημερίδα
και αφού τους έδωσα μικρό δείγμα της υπόθεσης Συμεών Γκάλκα περιμένω απάντηση για να δω αν υπάρχει
ενδιαφέρον για την περίπτωση του αγαπημένου μου Συμεών.
