51.Ποίηση Dylan Tomas A! WAS THERE A TIME B! THE HUNCHBACK IN THE PARK

Ποίηση   Dylan Τοmas

WAS THERE A TIME

Υπήρξε άραγε εποχή που χορευτές με τα βιολιά τους
Στα τσίρκο των παιδιών μπορούσαν να αντέξουν τα βάσανά τους?
Υπήρξε εποχή που μπορούσαν να κλάψουν πάνω από τα βιβλία,
Αλλά ο χρόνος έβαλε το σαράκι του πάνω στα χνάρια τους.
Κάτω απ'το θόλο τ'ουρανού είναι ανασφαλείς.
Ότι δεν έγινε γνωστό ποτέ είναι ασφαλέστερο  σ'αυτή τη  ζωή.
Κάτω απο τ'αστέρια τ' ουρανού αυτοί που δεν έχουν χέρια 
Έχουν καθαρότερα  χέρια,και,καθώς το άψυχο πνεύμα
Είναι μόνο του και ακίνητο ,ο τυφλός βλέπει άριστα.

THE HUNCHBACK(O Kαμπούρης)

Ο καμπούρης στο πάρκο,

Ένας μοναχικός κύριος

Στημένος ανάμεσα στα δένδρα και το νερό

Από την ώρα που ανοίγει η κλειδαριά του κήπου

Για να αφήσει  να μπουν μέσα τα δένδρα και το νερό

Μέχρι να σημάνει μέσα  στο σκοτάδι Κυριακή.

Έτρωγε ψωμί από μιαν εφημερίδα,

Έπινε νερό από το αλυσοδεμένο κύπελλο

Αφού τα παιδιά γέμισαν με χαλίκι

Τη γούρνα της πηγής, εκεί που ταξίδευα το καραβάκι μου,

Και κοιμόταν  τη νύχτα στο  σκυλόσπιτο

Χωρίς κάποιος να τον δένει.

Όπως τα πουλιά του πάρκου ερχόταν πρωί,

Όπως το νερό, καθόταν κάτω

Και τα σχολιαρόπαιδα της πόλης που έκαναν σκασιαρχείο

Του φώναζαν κύριε ,ψίτ κύριε

Και εξαφανίζονταν χωρίς θόρυβο

Όταν τους έπαιρνε χαμπάρι.   

Η πρώην λίμνη με τα τεχνητά βραχάκια

Γελούσε όταν τίναζε την εφημερίδα του

Τον παράστανε  καμπουριασμένη

Μέσα  από τον θορυβώδη ζωολογικό απ’τους ήχους του άλσους της  ιτιάς

Αποφεύγοντας το φύλακα

Με το μπαστούνι του που μάζευε τα φύλλα.

Και ο γέροντας κοιμώταν σαν σκύλος

Ανάμεσα σε νταντάδες και κύκνους,

Την ώρα που τα παιδιά ανάμεσα στις ιτιές

Έκαναν τις τίγρεις να πετάγονται έξω από τα μάτια τους

Για να βρυχηθούν πάνω στα τεχνητά βραχάκια

Και οι αλέες βάφονταν στα μπλε με τους ναύτες.

Έφτιαχνε όλη μέρα μέχρι το κλείσιμο του άλσους

Μια γυναικεία φιγούρα, χωρίς ψεγάδι

Ολόισια και ψηλή από τα καμπουρωτά του κόκαλα

Αφού έπρεπε να στέκεται μέσα στη νύχτα

Μετά τις κλειδαριές και τις αλυσίδες.

Όλη τη νύχτα μέσα στο φυσικό πάρκο

Μετά τα κάγκελα και τις φράουλες

Τα πουλιά, το χορτάρι, τα δένδρα, η λίμνη

Και τα άγρια παιδιά ,αθώα όπως οι φράουλες,

Έπρεπε να ακολουθήσουν τον καμπούρη

Στο σκυλόσπιτό του στο σκοτάδι.